C.B. Ames Vs: Elidente C.B. Rianxo completo

Se alguén quere quitarse o mal sabor de boca do clásico Barça - Madrid de onte, a continuación servimos o encontro completo disputado o pasado domingo entre o C.B. Ames e o Elidente Rianxo:

Coma sempre, podes visionar este e outros partidos do teu club favorito na nosa canle de YouTube.

Moitas grazas a todos os nosos xiareiros polo seu apoio incondicional. Antes de que acabe o ano, achegámonos ás 16.000 visitas, algo inimaxinable no momento de poñer esto en marcha.

FELICES FESTAS A TOD@S! HO-HO-HOOOOO

Trámite antes do peche do exercicio 2019

Tras as últimas tres derrotas consecutivas e o parón motivado polo ponte da Constitución, quenda para recuperar sensacións perdidas ante un a priori propicio rival. O debutante e naquel momento pechacancelas Elidente C.B. Rianxo visitaba o municipal de Bertamiráns sen estrear o seu marcador de vitorias ao longo da presente campaña, e encaixando severas derrotas na maioría dos seus enfrontamentos, o que facía presaxiar que sería unha vítima propicia para que o C.B. Ames endereitase o rumbo.

Antes do comezo, dúas noticias (unha mala e outra boa): a lesión na espalada a última hora do noso francotirador Jorge, que decidiu non participar no xogo co propósito de non arriscar para apoiar aos seus compañeiros desde o banco; doutra banda, sen dúbida a mellor noticia do partido, a entrada na convocatoria por primeira vez na tempada de toda unha institución como Alberto Sampedro.

Comezo do partido cunha clara misión: acabar coa racha negativa

Compadecían os visitantes con tan só seis efectivos, mentres que os locais presentábanse co máximo regulamentariamente permitido. Un desequilibrio de forzas que quedaba patente desde os instantes iniciais de xogo, nos que tanto Alberto Jr. como Juan campaban ás súas anchas para protagonizar un 10 a 0 inicial que daba boa mostra de como sería o partido. Pero tras este parcial de saída, chegaron uns minutos de desconcerto e relaxación que foron aproveitados polos visitantes para realizar a súa única aproximación no electrónico ao longo de todo o choque, e que deparou un tanteo ao final do primeiro cuarto de 14 a 9.

O segundo cuarto comezaba coa primeira canastra do "debutante" Alberto Sampedro, moi na súa liña, tras un estrano e sorprendente autorrebote. Con todo, o encontro era un puro despropósito e os erros sucedíanse a ambos os dous lados da cancha ata que Gaby decide tentar dar a volta á situación coa entrada dos Beiro Brothers e de Linas. A efectividade do lituano na pintura, a boa disposición do escolta ao longo de todo o rectángulo de xogo e a intensidade e mestría do base era o que os locais precisaban para romper a delgada liña que mantiña aos visitantes no partido ata ese momento. Os, agora si, certeiros ataques locais facían trizas a tan estraña como anárquica defensa "individuozonal" proposta por un equipo visitante que non dispoñía de alternativas nin na pista nin fóra dela. O parcial de 23 a 9 deixaba un 37 a 18 a favor do C.B. Ames e a clara sensación de que este non sería un partido que se ía a distinguir pola súa emoción precisamente.

Un Juan dominante bastábase e sobrábase para eliminar calquera tipo de resistencia dun equipo visitante que, minguado de efectivos e claramente inferior baixo os aros, tentaba plantar cara da forma máis digna posible, aínda que de maneira estéril. Froito da vantaxe no marcador, a falta de intensidade foi a tónica dominante nun cuarto no que, case ao seu termo, Jota conseguía o primeiro triple do C.B. Ames, algo tan inusitado ao longo da tempada como plausible ante a ausencia do noso principal artilleiro. Novo parcial favorable por 16 a 10, o que situaba o marcador nun plácido 53 a 28 a falta de dez minutos para o final.

Co equipo visitante absolutamente entregado, o último cuarto serviría para tentar recuperar sensacións e seguir manexando o encontro de acordo aos nosos intereses. A dupla Quique-Raúl tiraba do carro ofensivo ante un rival máis bo que un noivo en casa dos seus sogros que non opoñía ningún tipo de resistencia ata chegar ao resultado final de 74 a 41. Traballo feito e unha nova vitoria que nos permite abandonar a espiral derrotista das últimas xornadas e encarar o novo ano co espírito renovado.

Máximo respecto entre ambos contendentes ao longo de todo o partido

A continuación, la estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha para ampliar)

O peor: a falta de intensidade durante diversas fases do xogo, posiblemente contaxiados pola debilidade e indolencia dun rival que, a pesar de todo, realizou un digno papel.

O mellor: a vitoria para pechar o ano e o cambio de dinámica. Agora toca armarse para unha segunda volta na que se prevén fortes emocións.

Bo esforzo, mal resultado

Despois das dúas últimas derrotas, a visita do líder á nosa cancha non era o máis indicado para rexurdir das nosas cinzas e volver entrar na tan necesitada dinámica positiva que tanta falta fainos. O A.D. Básquet Ames, debutante na categoría, equipo revelación e, á vez, primeiros na clasificación, visitaba o municipal de Bertamiráns o pasado 1 de decembro sabedor da transcendencia deste partido cara ás súas aspiracións. Un equipo novo e ambicioso disposto a todo. Pola súa banda, o C.B. Ames presentábase co obxectivo sobrepoñerse á deriva derrotista na que se atopa inmerso cunha vitoria de prestixio.

Ambos os equipos saltaban á cancha coa clara intención de facer valer o seu respectivo estilo de xogo. Por unha banda, o C.B. Ames, con maior rigor táctico e superioridade na pintura e, polo outro, o A.D. Básquet Ames cun bloque novo, sólido e propoñendo un ritmo endiañado de xogo.

Con estas vimbias, o primeiro cuarto foi do mellorciño que se viu ao longo desta campaña. Con Jorge en modo francotirador (11 puntos neste cuarto, incluídos tres triples) liderando o ataque local, ben secundado por un Juan que bailaba claqué na zona visitante e un Manu que penetraba como o bisturí dun forense entre a defensa rival, chegaron as primeiras vantaxes no electrónico ante un A.D. Básquet Ames que replicaba como podía as arremetidas dun C.B. Ames desatado e ben plantado sobre o parqué. Co rebote asegurado, superábase a presión proposta polos visitantes e o balón circulaba con alegría inusitada. Pero o intenso conxunto visitante non se viña abaixo e esperaba, acazapado, o previsible descenso da porcentaxe de acerto dos locais para asestar os seus golpes. Ao final dos dez primeiros minutos, 26 a 19 a favor do C.B. Ames ante un público que o pasaba en grande.

Pero no segundo cuarto a decoración sería totalmente distinta. A entrada na segunda unidade por parte de ambos os contendentes deparou un descenso alarmante do nivel de acerto dos locais, mentres que os visitantes mantiñan a esixencia física para comezar a recuperar balóns grazas á súa presión asfixiante e conseguir canastras fáciles ao contraataque. Sen capacidade de resposta, os pupilos de Antón, liderados por un gran David Reino, conseguían superar aos discípulos dun Gaby que só podía dar réplica a base de tempos mortos que na esperanza de cortar o ritmo frenético imposto polos visitantes e que, agora si, daba os seus froitos. Apenas dúas canastras en xogo e un tiro libre en todo o cuarto para os locais, mentres os visitantes mantiñan o seu listón anotador. O 5 a 20 de parcial permitía ao A.D. Básquet Ames voltear o electrónico e establecer un resultado favorable de 32 a 39 ao descanso.

Tras a oportuna conxura no vestiario, ambos equipos saltaron á cancha coa intención de seguir batallando en pos da vitoria. O terceiro cuarto, máis parecido ao primeiro que ao segundo, puxo de manifesto a igualdade existente entre dous equipos con características opostas. Cada un coas súas armas, intercambiaron canastras ao longo de todo un período no que a manifesta igualdade só se viu descompensada por un descomunal triplo de Jacobo sobre a bucina que levantou tanto aos membros do banco como aos incondicionais do C.B. Ames dos seus asentos. Novo asalto favorable a un resucitado C.B. Ames (21 a 16) que deixaba o marcador nun apertado 53 a 55 a falta de 10 minutos para resolverse.

E, por terceira vez consecutiva, un partido apretado. No que levamos de tempada, con excepción do partido contra Noia, este tipo de encontros non se nos está dando nada ben. Cos nosos xogadores franquicia cargados de minutos, a maior profundidade de banco visitante comezaba a marcar as diferenzas nos momentos decisivos de xogo. Con todo, o C.B. Ames non perdía a cara ao encontro e con cinco puntos consecutivos dun castigado Manu mantivemos as nosas opcións ata que, de novo, a aparición dun David Reino en plan estelar con dous triplos consecutivos daba ao traste coas nosas aspiracións de vitoria. Nin sequera o sexto triple de Jorge servía para dar esperanzas ao C.B. Ames ante un A.D. Básquet Ames que demostrou o porqué da súa clasificación. Ao final 65 a 70 a favor dos visitantes nun partido disputado de poder a poder e no que só a maior consistencia e profundidade de banco visitante, unido ao seu maior acerto desde a liña de tiros libres, fixo caer a balanza ao seu favor.

Terceira derrota consecutiva do C.B. Ames e cuarta en total, o que nos fai descender varios postos na competición e perigar o obxectivo de clasificarnos para a fase final. Hai que cambiar a tendencia canto antes e o próximo encontro, o último do ano, ante o pechacancelas Elidente Rianxo, parece a ocasión propicia para iso, aínda que debemos ser humildes e non confiarnos se queremos sacar un resultado positivo.

Por parte do C.B. Ames interviñeron:

Alberto Jr. (7), Jorge (21), Juan (11), Raúl (3) e Jota - quinteto inicial - Jacobo (5), Manu (13), Quique (3), Eloy (2), Víctor, Dani e Rober.

O mellor: dar a cara durante todo o partido e manternos con opcións ata os instantes finais. Ningún equipo superaranos con facilidade.

O peor: a irregularidade manifesta. Alternamos grandes parciais con períodos desastrosos, e xeralmente lástrannos máis estes últimos que o que achegan os primeiros. Á que baixamos un pouco o nivel, os nosos rivais castigan a nosa debilidade. Debemos mellorar a nosa capacidade de resolución nos instantes finais dos partidos xa que, de momento, nos finais apretados a moeda sempre cae en cruz e esto non é unha casualidade. Debemos de ser máis fortes mentalmente.

Doutor Jekyll e Míster Hyde

Partido de prognóstico incerto o celebrado o pasado día 23 de novembro no sempre difícil pavillón municipal de Os Tilos. O equipo anteriormente coñecido como Club de Baloncesto Amigos de Teo (CBAT), agora baixo o nome de Praíña SPC Basket, recibía a un C.B. Ames disposto a resarcirse da inesperada derrota colleitada na xornada anterior ante o Vistaalegre. 

Mal comezo para os nosos intereses. A pesar de dispoñer de opcións claras, o C.B. Ames non conseguía profanar o aro rival. Parcial de 7 a 0 nos cinco primeiros minutos que Rober, ao fin, consegue romper cun triple certeiro para inaugurar o noso casilleiro. Dous tiros de media distancia convertidos por Juan e por Jorge para aproximarnos no marcador no noso mellor minuto deste cuarto (9 a 7) e, de súpeto, a nosa produción ofensiva vólvese deter, feito que é aproveitado polos locais para escaparse no marcador e certificar un 14 a 7 no primeiro parcial. Cada canastra custaba un mundo, polo que non resultaba difícil adiviñar que este sería un enfrontamento a poucos puntos.

Pero se o primeiro cuarto foi malo, o segundo foi un tormento. Unicamente os cinco puntos conseguidos falan ben ás claras do noso rendemento ofensivo ao que contribuía decisivamente un aro máis duro que o pelo dun Playmobil. Non entraba unha nin que nos mataran. Pola súa banda, os locais, moito máis centrados aínda que sen facer nada doutro mundo, continuaban ao seu ritmo para, paulatinamente, poñer terra polo medio repetindo a anotación do cuarto anterior. Todo esto traduciuse nun parcial de 14 a 5, o que deixaba o electrónico en 28 a 12. Uns números para chorar, sobre todo en ataque. O único consolo que nos quedaba é que no outro lado non o poderiamos facer peor...

Tras o descanso pasamos do tormento á tormenta. Tras a canastra inicial de Linas e unha marabillosa extensión de brazo a aro pasado de Raúl, o renovado C.B. Ames desatou un vendaval ofensivo liderado pola "dobre J" formada por Juan e Jorge, autores de dous triplos cada un, ademais de contaxiarnos no apartado defensivo negando o acceso á nosa canastra. Rapidamente, a cómoda vantaxe dos locais viuse recortada ante o implacable, e descoñecido ata este cuarto, ataque visitante. A lesión dun Diego moi magullado pola defensa local, permitida polos colexiados, non suporía un freo no noso obxectivo: enxugar a renda negativa dos dous cuartos anteriores. Triplazo case sobre a bucina dun enorme Juan decidido a cambiar a protesta aos árbitros polo liderado para compensar completamente a diferenza e poñernos por primeira vez por diante no marcador nun cuarto memorable e cheo de orgullo por parte da escuadra amiense. 5 a 22 de parcial e 33 a 34 no electrónico. As espadas en todo o alto e co vento de cola a falta dos decisivos últimos dez minutos por celebrarse.

A pesar de as primeiras acometidas dos locais, Juan e Jorge, Jorge e Juan, seguían ao seu con tres triples máis, o segundo de proporcións bíblicas ao que o novo aleiro amiense acompañou dun tiro libre. Non contento con iso e en pleno refacho de acerto, Jorge volvía anotar máis aló do 6,75 co defensor encima e, seguidamente, encestaba baixo canastra tras unha portentosa asistencia de Juan, para colocarnos oito puntos arriba (38 a 46) a falta de seis minutos por disputarse. Era o noso mellor momento. Pero o conxunto de Teo é coñecido por non dar o seu brazo para torcer en ningún momento e, paso a paso e coa aquiescencia do colexiado en momentos determinantes do encontro, foi recortando as diferenzas en base a unha mestura de tiros libres cun par de lanzamentos de media distancia para volver poñerse por diante no marcador (49 a 48) a falta de dous minutos nun final de alta tensión. A partir dese momento tanto a responsabilidade como o cansanzo fixeron efecto en ambos contendentes, que non conseguían atopar o camiño do aro. Tras múltiples erros en ambos os lados, última posesión para o C.B. Ames a falta de 15 segundos para a finalización: ou o ceo ou o inferno. Balón para un Jorge que se topa coa poboada defensa rival e que non permite sequera ver o aro ao talentoso aleiro visitante, polo que volviamos caer nun final de partido apertado por segunda vez consecutiva no que vai de tempada. Co 49 a 48 final, o C.B. Ames abandonou o pavillón coa dobre sensación atopada de, por unha banda, tirar os dous primeiros cuartos e, por outro, sobrepoñerse a unha situación crítica e poder dispoñer de opcións ata o último segundo de partido. 

A continuación, ofrecémosvos a estatística completa deste partido:

(Pincha para ampliar)

O peor: Por unha banda, os dous primeiros cuartos. Paupérrimos 12 puntos. Polo outro, o final do partido, no que nos remontaron oito puntos e tomáronse malas decisións que nos condenaron ao fracaso. Míster Hyde.

O mellor: o terceiro cuarto e os cinco primeiros minutos do último parcial. Moi ben a ambos lados da cancha. Doutor Jekyll.

Para finalizar, deixámosvos o partido case completo. Falta o terceiro cuarto (parece que estamos gafados) por problemas técnicos: 

Como sempre, podedes visualizar o contido deste e doutros partidos do C.B. Ames na nosa canle de YouTube

Significar que, o máis axiña posible, continuaremos actualizando os contidos deste blogue. Pedir desculpas aos nosos incondicionais polos atrasos destas últimas datas; e é que este humilde cronista afeccionado non pode estar sempre ao 100%. 

Grazas pola vosa paciencia!

C.B. Ames Vs. C.B. Vistaalegre completo

Neste post ofrecémosvos o partido completo celebrado o pasado domingo entre o C.B. Ames e o C.B. Vistaalegre de Santiago. Só para masoquistas:

E lembrade que podédes ver este e outros partidos do voso club favorito na nosa canle de YouTube.

Moitas grazias afición!

Tropezo inesperado

O encontro de onte no que o C.B. Ames recibía ao Club Baloncesto Vistaalegre tiña todas as tinguiduras do clásico partido "trampa". Os amienses, tras a súa gran vitoria da xornada pasada ante o XL Milladoiro, saltaban á pista como líderes da categoría ante un conxunto santiagués necesitado de vitorias despois dunha serie de derrotas con resultados axustados ante os favoritos para ocupar as catro posicións que dan acceso á fase final polo que, a pesar das alturas da tempada nas que nos atopamos, a súa marxe de erro cada vez resulta máis estreito.

Ás baixas de Alberto, Jacobo, a de última de hora de Jota por un inoportuno catarro (cando son oportunos?), había que sumar a de Gaby no banco, o que propiciou a asunción do mando por parte do noso adestrador asistente Raúl, que se sacrificou polo equipo tomando a batuta desde o banco en lugar de saltar á pista como o importante xogador que é, actitude que non nos cansaremos de recoñecer e de admirar. Pero non todas as noticias eran malas: a volta ás canchas tanto de Eloy como do noso capitán Dani, así como Rober (no seu caso, na posición de base), provocan a ampliación das rotacións do noso mermado xogo interior, multiplicando as nosas opcións de xogo e favorecendo a intensidade defensiva e a capacidade reboteadora de C.B. Ames, o cual non é pouca cousa.

Conxura inicial do C.B. Ames ante a atenta mirada dos nosos incondicionais

Saída fulgurante dos locais. Nos tres primeiros minutos dúas accións destacadas de Alberto Jr. e un triple de Jorge, unido a que a nosa canastra tiña o cadeado botado, puxéronnos cun 7 a 0 favorable que motivaba o primeiro tempo morto solicitado polo técnico dun conxunto visitante que entrara ao partido máis frío que nós. Tras un entradón de Rober rompendo a cintura do seu defensor, e coincidindo cos primeiros cambios no partido, durante tres minutos ambos os equipos estiveron sen anotar ata que chegaron os primeiros puntos dos visitantes, en forma de triple (9 a 3, min. 8). Desde aquí ata o final do cuarto, unha canastra por cada bando para finiquitar cun parcial de 11 a 5 ao noso favor e a sensación (a touro pasado, está claro) de que poderiamos facer moita máis sangue cun rival que se dedicou a deambular pola cancha amiense nestes primeiros dez minutos de xogo.

E non facía falta ser Nostradamus para ver como este partido non destacaría pola súa produción anotadora. Con todo, na primeira metade de cuarto, unha gran asistencia de Manu, despois de arrastrar a tres rivais, deixaba só a Víctor baixo o aro para poñer o + 10 no electrónico (17 a 7). A pesar de iso, o noso ataque comezaba a dar claras mostras de ralentización e espesor, quizais contaxiados polo esmorecente ritmo imposto polo rival. Bastaban os dedos dunha man para contabilizar accións exitosas en ataque por parte de ambos os contendentes, aínda que os santiagueses conseguiron reducir un pouco a vantaxe antes de emprender o camiño aos vestiarios (20 a 14), ante o aburrimento xeneralizado. Forzosamente, os dous últimos cuartos deberían superar o visto nos primeiros vinte minutos de xogo.

Os visitantes non crían estar vivos a estas alturas de partido. Quizá esporeados por iso, decidiron pasar á ofensiva á vez que o C.B. Ames perdía tres balóns consecutivos para endosar un parcial de 0 a 9 e poñerse por diante no marcador por primeira vez, 20 a 23, ante a nosa indolencia. A meritoria canastra de Eloy á contra, que serviu para cortar o refacho visitante, sería a única canastra en xogo en todo o cuarto. Tan só os arranques de raza de Manu e de Alberto Jr. conseguían incorporar puntos desde a liña do tiro libre (8 de 14 neste cuarto) e restablecer o equilibrio no marcador a falta de dez minutos por disputarse (29 a 29). O mellor para os afeccionados a pesar do soporífero partido que estaban a presenciar era que, polo menos, a emoción estaba asegurada.

No inicio do cuarto decisivo, o equipo visitante, que empezaba a crer nas súas posibilidades reais de vitoria, saíu moito máis decidido que o C.B. Ames. A pesar de iso, un par de boas accións resultantes da conexión Linas-Eloy mantíñannos con opcións no partido, a pesar de a diferenza en contra (33 a 38, min. 34). Só a base de picar pedra conseguimos, aos poucos, compensar o marcador, algo que sucedeu tras o triple do noso capitán Dani para poñer o 40 a 40 no electrónico con algo máis de dous minutos por disputarse. Novo triple de Diego, previo á súa expulsión por faltas persoais, e a sinalización consecutiva de dúas faltas técnicas, aproveitadas por Jorge, ao que había que engadir unha penetración convertida por Alberto Jr. (eso si, con algo de fortuna), supoñían o noso mellor momento, e nos catapultaba no marcador a 6 puntos de vantaxe a falta de pouco máis dun minuto para a finalización. Pero hai que recoñecer que o C. B. Vistaalegre nunca perdeu a fe nas súas posibilidades. Dous triples consecutivos e outra vez o partido igualado a falta de 24 segundos e posesión para un C.B. Ames que pasou de ter o partido gañado a tremerlle as canillas en pouco máis de medio minuto de xogo. Jorge, pelexado co triple pero sobre todo consigo mesmo (non sempre se pode ser o heroe), falla o seu intento a falta de 8 segundos, o que outorga tempo suficiente aos visitantes para atacar o aro rival. Pero a lentitude da súa transición e o non saber que facer coa pelota motivaron que nin sequera chegasen a atacar o aro, condenando a resolución do partido ao tempo complementario por primeira vez esta tempada e castigando á sufrida parroquia que se deu cita no coliseo amiense a outros cinco minutos de tortura.

Á súa chegada ao banco e froito da frustración, Jorge recorre ao tan televisivo como infantil xesto de romper a botella de auga contra o chan (que lle faría?), deixando todo máis asolagado que a DANA ao seu paso polo Levante español, o que motivou a reacción de Raúl castigando ao xogador co banco e dando a entender que ese tipo de sobreactuacións non axudan en nada ao equipo.

Os primeiros compases da prórroga mantiveron a tónica imperante no encontro. Tres tiros libres convertidos por un valente Quique eran debidamente contestados cun lanzamento de tres por parte dos visitantes, co que se mantiña a igualdade no electrónico a falta de tres minutos. Unha nova canastra dos visitantes obtiña a súa réplica por medio de Quique, especialmente acertado desde a liña de persoal. Toma e daca constante: nova entrada convertida polos visitantes contestada de inmediato por Alberto Jr., quizais o mellor do bando amiense, que non permitía aos locais coller distancia no marcador. E entramos no último e decisivo minuto e coa sombra dunha nova prolongación que se mascaba no ambiente. Un ataque fallado por cada lado, tempo morto a falta de 12 segundos e Raúl decide dar entrada a Jorge, que tantas veces resolveu a papeleta, a pesar de a mala actitude demostrada polo novo aleiro amiense. Posesión para Vistaalegre que, con bo criterio, decide esgotar todo o tempo para non permitir a nosa resposta ofensiva, lanzando un tiro desde a media distancia falto de forza que, ante a pasividade e falta de concentración do propio Jorge á hora de pechar o máis que predicible rebote, pasa a converterse en asistencia para unha canastra fácil dos visitantes sobre a bucina ante a incredulidade local. Xogo, set e partido para Vistaalegre (54 a 56) ante un C.B. Ames que, tras esta actuación, debería visitar o recuncho de pensar para non repetir ou, polo menos, minimizar os erros que no levaron a cultivar a nosa segunda derrota da tempada, máxime se temos en conta os dous próximos rivais: Praíña e Básquet Ames, dous dos equipos máis fortes da categoría. A sobrepoñerse.

A continuación, deixámosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

Pincha para ampliar

O mellor: a volta ás canchas de auténticos buques insignia do equipo como Eloy, Rober e o noso capitán Dani. Aos poucos, a enfermería vaise baleirando, circunstancia que pode ser crucial á hora de afrontar tanto os adestramentos como os importantes partidos que están por vir.

O peor: todo o partido en xeral e a falta de concentración nos seus momentos determinantes. Momento para a autocrítica e para desterrar actitudes que nada achegan ao ben xeneral do C.B. Ames. Pero como somos unha pequena gran familia, seguro que sairemos adiante e redimirémonos nos próximos partidos. Hai que deixar esta especie de montaña rusa na que nos convertemos (ou moi ben ou moi mal) e tentar traballar por unha regularidade que nos asegure chegar aos obxectivos propostos ao comezo da presente campaña.

SI SE PODE!

XL Milladoiro Vs. C.B. Ames completo

Nesta entrada deixámosvos o vídeo completo da nosa gran vitoria no derbi de Ames, "curiosamente" celebrado no Pino o pasado domingo día 10 de novembro:

Lembra que tes este e outros partidos do C.B. Ames á túa disposición na nosa canle de YouTube.

Moitas grazas aos nosos incondicionais!

O tiro pola culata

Derbi estrano o da pasada fin de semana. O C.B. Ames visitaba ao recentemente descendido XL Milladoiro que contaba todos os seus partidos por vitorias. Debido á coincidencia coa xornada electoral, o pavillón municipal do Milladoiro non se atopaba dispoñible para a práctica deportiva, polo que a principios da semana pasada representantes de ambos os clubs mantiveron conversacións para acordar o máis que probable aprazamento. A primeira proposta do Milladoiro supoñía xogar entre semana, proposta que, unha vez valorada e ante a falta de efectivos dispoñibles por parte do C.B. Ames, foi rexeitada na esperanza de alcanzar un acordo para unha data máis afastada no tempo. 

Unha vez informados da nosa falta de efectivos, ao XL Milladoiro entráronlle as présas por xogar esta fin de semana, polo que as conversacións para alcanzar un acordo para atopar unha data alternativa de xogo foron substituídas pola vía unilateral, de modo que os responsables do XL Milladoiro lanzáronse desesperadamente ao encontro dunha instalación deportiva sen importarlles o seu emprazamento ou as súas condicións e, co beneplácito da FEGABA, atoparon unha: o pavillón municipal do Pino.

Pero co que non contaban os locais era co compromiso dos xogadores do C.B. Ames que, esporeados tras a xogada do XL Milladoiro e chamados ao compromiso tanto polo corpo técnico como pola directiva, acudiron en masa á disputa deste importante encontro, sacrificando as súas axendas persoais en pos do beneficio deste grupo humano. Pero a previa aínda nos tiña reservada unha sorpresa. Inicialmente, trasladámonos ao pavillón municipal do Pino (o novo) e, para a nosa sorpresa, atopámonos coa porta pechada. Ata alí tamén acudiron os colexiados e os oficiais de mesa, quen ao ver o panorama, utilizaron os seus móbiles para informarse que o partido non era nesta instalación, senón o outro pavillón municipal, neste caso o vello. Unha instalación doutra época, fría, en mal estado de conservación, cuns vestiarios sen espazo e máis sucio que a mentalidade dun adolescente. Como colofón a esta descrición, significar que a liña de tres puntos estaba á distancia antiga de 6,25 en lugar das 6,75 inicial, cuestión que foi comentada á parella arbitral nos prolegómenos do partido. Sen saber que facer, os colexiados decidiron tirar "p´alante". Por nós ben, á fin e ao cabo a instalación é a mesma para os dous contendentes e nada nin ninguén nos ía a frear nas nosas aspiracións de vitoria.

O partido estaba programado para as 19.00 horas. Para redondear esta previa surrealista, faltaba por baixar as canastras, cuestión aparentemente sinxela se se ten a chave que acciona o correspondente mecanismo. Pero, ai, esquecéusenos ese pequeno detalle. Mentres o posuidor da devandita chave chegaba, dedicámonos a deambular pola pista e quentar un pouco para non quedarnos "paxariño". Mesmo decidimos dedicarnos un intre ao fútbol sala, deixando ben ás claras que nos defendemos mellor coas mans que cos pés.

Menos mal que non se lesionou ninguén

Tres cuartos de hora máis tarde sobre o horario inicialmente previsto obrouse o milagre e as canastras descenderon dos ceos, revelando unha capa de po no taboleiro coa que o mismísimo Don Limpo (AKA Mr. Proper) non podería. 

Unha pequena rondita de quecemento e a xogar, pero co ánimo e a determinación intactas a pesar da encerrona proposta polos locais. Asubío inicial e primeiros cinco minutos con ambos os equipos negados de fronte o aro, acusando o frío ambiente imperante ata que Alberto, cun tiro á remaguillé, conseguiu penetrar na tupida zona 3-2 proposta por XL Milladoiro para inaugurar o marcador coa casta que o caracteriza. E tradicionalmente cal é a arma máis perigosa para contrarrestar unha defensa en zona? Pois si, o triple. E dicir triplo é sinónimo de Jorge. O aleiro amiense, moi centrado e concentrado no seu obxectivo, aproveitouse da proximidade da liña de tres (lembremos, a 6,25 e non a 6,75) para comezar o seu festival particular con tres triples consecutivos, aos que habería que sumar outro máis de Diego na nosa última posesión para poñer terra polo medio no luminoso (6 a 16 no primeiro parcial). 

No segundo cuarto Milladoiro cambiou a súa defensa a individual coa intención de sorprender e, de paso, frear a un Jorge desatado. Pero os plans non sempre saen ben e o talentoso aleiro visitante seguiu castigando o aro rival con dous novos triples, mentres que Linas e Juan facían valer o seu maior talento na pintura ante os rochosos pivotes locais. Para apontoar a nosa vantaxe, Alberto Jr. (neste partido, D. Alberto), seguía co seu recital de entradas a canastra. Mención especial á súa acción tras un saque de fondo deseñado polo noso corpo técnico no tempo morto previo a esta acción que fixo as delicias tanto de Gaby como do seu assistant coach Dani, que, a pesar de estar de baixa por problemas físicos, sempre está aí apoiando aos seus compañeiros, do mesmo xeito que o resto de xogadores que poboan a enfermería amiense, o que ofrece unha boa mostra do compromiso de todos os integrantes deste club. Novo parcial favorable de 14 a 21 para chegar cun claro 20 a 37 no marcador, aínda que non o suficiente como para cantar vitoria.

Conscientes de que a fórmula consistente en manter o ritmo e acerto ofensivos sumados á concentración, actividade e traballo á hora de pechar o rebote defensivo era o camiño cara ao éxito, saltamos á cancha cun único obxectivo: pechar o partido e non permitir a reacción do XL Milladoiro. Tras uns compases iniciais protagonizados por un intercambio de canastras, pronto nos asentamos de novo no partido grazas ao noso mellor pouso sobre o cemento e facendo gala dun maior grao de temperanza ante un rival que comezaba a desquiciarse e a repartir machadazos como caramelos á porta dun colexio. Sendos triples de Jota e de Jorge celebrados con furia polos visitantes, aos que o Linas Baltusis deu continuidade. E é que, non sabemos se polo frío reinante no ambiente, o lituano sentía como na casa e deleitou aos presentes co seu amplo repertorio de tiros desde a curta e media distancia, ademais dun inmaculado 4/4 en tiros libres. A nosa maior intensidade defensiva e talento ofensivo fixeron o resto nun cuarto moi coral no que todo o mundo achegou o seu granito de area. O vendaval amiense tivo o seu fiel relexo no 10 a 23 de parcial, o que supoñía un bonito e redondo 30 a 60 a falta de dez minutos por celebrarse e, agora si, con todo o peixe vendido.

No último cuarto, sabedores da vitoria, propuxémonos non caer no xogo duro proposto polos locais como resposta á súa propia frustración ante a pasividade dunha parella arbitral que tiña ganas de irse pronto á súa casa, e a pesar de un parcial de 13 a 3 nos cinco primeiros minutos de xogo, en ningún momento albiscouse unha remontada imposible de executar. Contemporizando e con concentración, limitámonos a manter as distancias parra terminar cun rotundo 50 a 71 que fala ben ás claras do rendemento dun e outro equipo. Levámonos o derbi para casa e unha moi importante vitoria ante un rival directo. Bravo!

Momento de celebrar a victoria e, con 50 a 71 de fondo, saudar á nosa sufrida afición. Grazas!

A continuación, a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

Pincha en la imagen para ampliar

O mellor: o nivel de compromiso e a actitude dun equipo que se crece ante as adversidades. Ante a chamada do corpo técnico e da directiva, e a pesar das baixas, conseguimos comparecer con 10 xogadores que antepuxeron este equipo aos seus compromisos persoais para a fin de semana e eso di moito deste grupo.

O peor: a encerrona na que se transformou o derbi de Ames. Ao final saíulles o tiro pola culata. Vémonos á volta.

C.B. Ames Vs. Tecven Padrón completo

Unha semana máis, ofrecémosvos o partido completo disputado o pasado domingo contra o Tecven Padrón e que ao cabo supuxo a vitoria máis avultada da nosa historia ata hoxe:

Coma sempre, lembra que podes visualizar este e outros partidos completos do teu equipo favorito na nosa canle de YouTube.

¡GO AMES GO!

Vitoria balsámica

Tras a derrota da semana pasada na pista do Infor-Santiago, tocaba redimirse e recuperar sensacións. A ocasión pintábana calva ante un, a priori, propicio rival para coser feridas como o Tecven Padrón, un equipo que tras o seu descenso do grupo A de a 3ª división masculina fai dúas campañas parece non atopar o rumbo. As ausencias de Eloy, Rober, Dani e Alberto por problemas físicos de diferente consideración non podía ser escusa para levantar o voo e retomar a senda da vitoria.

Co asubío inicial rapidamente púidose comprobar que o obxectivo en ataque sería dar velocidade á circulación de balón e bombardear a previsible e estática zona 2-3 proposta polo conxunto visitante, á vez que deberiamos gorecer o noso apartado reboteador para non incorrer en erros pasados. Despois duns primeiros compases marcados polo acerto de Linas na pintura e as présas dun Jorge que pretendía finiquitar o partido en dous minutos, o que lle levou a un certo estado de desesperación inicial, Gaby decidiu substituír de forma prematura ao novo aleiro amiense para dar entrada a un inspiradísimo Raúl que, ao cabo, converteríase no MVP do partido. Baixo a batuta dunha acertado Jota, a claridade e o dominio tanto de Linas como de Juan, e o acerto anotador do citado Raúl desde todos os sectores, o noso despegamento facíase realidade mentres os visitantes, impotentes, non acertaban co noso aro. A feixes, quenda para os homes de refresco que mantiveron ou, mesmo, incrementaron a nosa intensidade para converter este cuarto nunha auténtica carnicería e deixar ao rival sen anotar ao termo dos dez primeiros minutos de xogo, algo inaudito en toda a nosa historia e que este cronista afeccionado non lembra nas súas máis de tres décadas como practicante e apaixonado do mundo da canastra. O 26 a 0 de parcial descríbese por si mesmo.

Co parcial aberto e sen noticias do rival, continuaba a sangría. Triplazo de Manu e unha boa canastra en semigancho de Jorge tras asistencia de Víctor antes de que o aleiro visitante Lorenzo conseguise, desde máis aló da liña de 6,75, cortar a hemorraxia e pechar un parcial de 31 a 0 que non ten precedente algún na historia do noso club.

Un parcial de 31 a 0 para a historia!

Despois do frenesí local, un par de minutos de relaxación motivaron a única resposta dos visitantes en todo o encontro, endosando un parcial de 0 a 8 que Coach G apresurouse en finiquitar solicitando o seu primeiro tempo morto ao obxecto de devolver a orde á pista. Dúas meritorias accións consecutivas de Víctor e o primeiro triple de Jorge reinstauraban o devir natural da contenda, mentres que a nosa defensa volvía denegar calquera tentativa de acerto por parte dos visitantes. Sen a virulencia do cuarto anterior, o C.B. Ames facía o seu traballo para impoñerse neste parcial por 19 a 12 e deixar o electrónico en 45 a 12. Visto para sentenza.

O terceiro cuarto pareceuse máis ao primeiro que ao segundo. Sendos triples de Jorge e de Diego para comezar, un pseudomate a dúas mans de Juan tras roubo de balón que levantou ao público dos seus asentos, un 2 + 1 de Alberto nunha penetración chea de forza e a reconciliación de Manu co tiro libre ("peineta" ao seu irmán incluída) foron algunhas das accións máis destacadas por parte dun C.B. Ames que tan só concedeu dúas canastras en xogo ante un rival que se atopaba máis perdido que o mismísimo Falete nun ximnasio. Novo parcial abafador de 23 a 5 ao noso favor, o que implicaba un avultado 68 a 17 a falta de dez minutos por disputarse.

E para terminar, exhibición de Raúl. O novo aleiro amiense, nun claro intento de emulación da gran semana de Luca Doncic, tirou de repertorio para anotar 9 puntos de forma consecutiva baixo todos os formatos imaxinables, rubricando un partido memorable. A esta actuación estelar deron continuidade dous triples dun Jorge que volvía atoparse a si mesmo e dúas accións de mérito desa máquina apisionadora chamada Manu, con toda seguridade, o mellor base da categoría. Os padroneses facía tempo que se querían ir á súa casa e esquecer o vivido canto antes...

Parcial final de 21 a 4 para sumar un resultado global histórico de 89 a 21. Os 68 puntos de vantaxe constitúen un novo récord na nosa franquicia, superando o 82 a 28 obtido fai dúas campañas ante o Nucamsa Bastedeza B. Todo un bálsamo para afrontar os próximos choques.

A continuación, ofrecémosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha para ampliar)

O mellor: a recuperación do equipo tras a dura derrota da semana pasada e o vendaval ofensivo mostrado ao longo dos corenta minutos de xogo.

O peor: a fraxilidade dun Tecven Padrón en horas baixas.

Aprendamos da derrota

Cuarta xornada da tempada regular do grupo B correspondente ao senior masculino santiagués. Nesta ocasión, o noso rival foi un equipo de nova creación, o Infor-Santiago, aínda que con xogadores experimentados e moi coñecidos no panorama baloncestístico local. Se a iso sumámoslle que o encontro estaba programado para celebrarse no pavillón Lorenzo da Torre, unha instalación que tradicionalmente non se nos dá demasiado ben, e a pesar de a nosa condición de líder, non as tiñamos todas connosco. 

Ás consabidas baixas de Dani e Alberto (aínda que este último si que se incorporou á fase de quecemento, o cual constitúe unha das mellores noticias da xornada), sumáronse as de Rober, por lesión no último adestramento, e a de Manu, polo que tan só Jota entraba na convocatoria como base puro. Con estas vimbias a situación requiría estar coas orellas tesas.

Aínda que ao comezo do partido dous triples consecutivos dun mermado Jorge mantíñannos á flote,  pronto o Infor-Santiago impuxo o ritmo de partido máis adecuado para os seus intereses, blindando a zona a ambos lados da cancha. De maneira paulatina, os locais ían adquirindo as primeiras rendas favorables á conta dun C.B. Ames que facía augas en defensa e, sobre todo, no rebote. Gaby tentou reverter a deríva inicial dando entrada a xogadores de refresco como Alberto Jr., Diego, Raúl e Jacobo coa clara intención de cambiar o ritmo de partido, pero os locais, ben pechados en defensa e co rebote como arma sobre a que sustentar o seu xogo, non o permitían. Ao final do cuarto o 21 a 14 en contra era, contrariamente ao que se podía pensar antes do inicio do partido, a mellor noticia polo visto sobre a pista nos dez primeiros minutos de xogo. 

Momento de apretar os dentes para non irnos do partido. Cunha mellor actitude en defensa, nos cinco primeiros minutos de xogo e liderados pola velocidade de Alberto Jr. e Diego conseguimos endosar un parcial de 0 a 9 que nos permitía voltear o marcador e retornar ao encontro (21 a 23, min. 15). Pero, cando mellor estabamos en defensa, volvemos atascar en ataque e eso deulle vida a un conxunto local que pouco ou nada tiña que ver co do primeiro cuarto, insuflándolle un pouco de aire que lle permitiu chegar ao descanso cunha vantaxe favorable de tres puntos tras anotar un triple sobre a bucina (28 a 25). Coas espadas en todo o alto, poderíase adiviñar que este partido levaríao a escuadra que mellor soubese interpretar este partido de "pico e pa".

E, novamente, o curtocircuíto. A canastra de Jorge froito da súa depurada técnica individual, un tiro libre de Alberto Jr e un costa a costa de Jota foi toda a nosa produción ofensiva nos cinco primeiros minutos ante un rival que, a pesar de que tampouco estaba para tirar foguetes, si que sabía manexar mellor o tempo do encontro e aproveitar a súa superioridade na pintura para dispoñer de segundas oportunidades que lle permitían ben anotar directamente tras rebote ofensivo ou ben ir á liña de tiro libre (35 a 30, min. 25). E a segunda metade deste parcial non ía ser mellor, con ambos os equipos absolutamente negados de fronte ao aro contrario aínda que os locais ían desangrando pinga a pinga as nosas aspiracións de vitoria pola continua sinalización de faltas persoais na nosa contra (ata dez neste cuarto), e que lles permitían devolvernos o 11 a 7 anterior e manter a iniciativa (39 a 32) a falta de dez minutos por disputarse.

E é que sete puntos de vantaxe neste pavillón pode ser un mundo para nos. Máis atrancados que as arterias de Quique San Francisco, e cos xogadores de perímetro coa pólvora mollada, en ningún momento tivemos fe na remontada. Para maior abundamiento na nosa crise de xogo, as expulsións por faltas de Alberto e dun Juan ao que este pavillón faille o mesmo efecto que a kriptonita a Superman terminaron por fulminar as nosas aspiracións fronte a un conxunto santiagués que demostrou un maior oficio na fase decisiva do choque. Ao final 50 a 39 e esta semana toca visitar o recuncho do pensar.

A continuación ofrecémosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha na imaxe para ampliar)

O mellor: a incorporación de Alberto ao quecemento e á dinámica do grupo.

O peor: a inoperancia en ataque e o desequilibrio no rebote, aspectos determinantes en partidos deste estilo, a ritmo lento, que nos/nos condenaron definitivamente á derrota. Non xogamos a nada. Esta semana toca aprender dos erros para que non se volvan a producir.

E como non somos nin Real Madrid TV nin Barça TV, nós si que publicamos as derrotas do C.B. Ames, previa advertencia aos nosos seguidores que este partido pode ferir a súa sensibilidade. Recomendado especialmente en caso de insomnio:

E, coma sempre, recordarvos que podes seguir este e outros partidos do teu clube favorito na nosa canle de YouTube.

C.B. Ames Vs O Furancho do Floro C.B. Noia (case) completo

Tras a crónica e como sempre que xogamos en casa, en rigoroso diferido, ofrecémosvos o encontro entre o C.B. Ames contra o C.B. Noia (case) completo. E dicimos "case" porque vos informamos que faltan os últimos cinco minutos de encontro debido a problemas técnicos coa produción audiovisual (traducido, a cámara quedou sen batería). 

Mentres depuramos as responsabilidades oportunas, non esquezas que podes ver este e outros partidos do C.B. Ames na nosa canle de YouTube

Grazas afición!

Vento en popa a toda vela

"Con diez cañones por banda, 

viento en popa a toda vela, 

no corta el mar, sino vuela, 

un velero bergantín"

Sirva a referencia ao gran José de Espronceda e á súa mítica "Canción do Pirata" para comezar esta crónica. 

O terceiro acto da liga regular enfrontaba a un invicto C.B. Ames contra un dos equipos chamados a ocupar a parte nobre da táboa, O Furancho do Floro C.B. Noia, que acudía ao municipal de Bertamiráns necesitado de vitorias tras a súa primeira, e posiblemente inesperada, derrota en casa ante outro dos equipos da comarca, o A.D. Básquet Ames, pero esporeado polos máis de cen puntos anotados contra Rianxo. Pola súa banda, o C.B. Ames presentábase á contenda sen tres das súas referencias interiores: Dani, Alberto e Jacobo. Un gran hándicap tendo en conta do consabido potencial no xogo interior por parte dos visitantes.

Saltaron os noieses á pista decididos a pola vitoria e, tras uns primeiros compases de igualdade, tentaron poñer terra polo medio grazas en gran parte ao acerto do seu xogador mais destacado no perímetro, Silva, que con tres triples sen fallo neste cuarto tentou catapultar aos visitantes no marcador. Ante a saída en tromba visitante, o C.B. Ames capeaba o temporal como boamente podía buscando penetracións e lanzamentos desde a curta distancia que, como premio menor, permitíanos ir á liña de tiros libres cunha frecuencia inusitada. Un mellorable 9 de 16 sustentaba a nosa resposta ofensiva sempre que as dificultades en defensa para frear as arremetidas do rival eran manifestas. Ao final dos dez primeiros minutos o luminoso reflectía un 21 a 25 que, á vista do acontecido sobre a cancha, podería considerarse como un mal menor.

O inicio do segundo cuarto resultaba esperanzador. Intercambio inicial de canastras sempre ao noso favor nuns primeiros instantes nos que, tras un gran roubo de balón de Jorge e posterior bandexa a man cambiada, permitían darlle a volta ao marcador por primeira vez en en encontro (29 a 28 minuto 12). Pero o C.B. Noia non o ía a poñer fácil. Apoiados na súa superioridade no rebote e con velocidade conseguía espir a nosa transición defensiva para, paso a paso, volver incrementar a diferenza. Negados no tiro exterior, tan só conseguiamos atopar o camiño do aro contrario desde posicións próximas, destacando un par de accións de Manu e Linas que resultaban insuficientes para evitar a nosa derrota ao descanso por 35 a 42. Nada que ver cos dous encontros precedentes. 

Conscientes de que a empresa non sería nada fácil e de que a chave do partido pasaba por, primeiro, aumentar as nosas prestacións defensivas, segundo, por asegurar o rebote e, terceiro, por incrementar o acerto desde o perímetro, saltamos á cancha decididos a pola remontada. Pero nada máis lonxe da realidade. Un parcial de 0 a 6 poñía de manifesto a nosa inoperancia ofensiva durante os primeiros catro minutos do terceiro episodio, momento no cual o C.B. Noia adquiría a súa maior renda no marcador (35 a 48). A nave naufragaba e alguén tiña que volver atopar o rumbo. Tempo morto e Gaby outorga galóns a Manu nun claro intento por dar o golpe de temón. A pesar de que o base amiense non pasa por un idilio na súa relación co tiro libre, as súas condicións físicas e a súa determinación sempre supoñen un quebradero de cabeza para os rivais. Vertical como poucos, Manu entendeu perfectamente o que necesitaba o equipo, primeiro asumindo a responsabilidade ofensiva e despois, tras o cambio táctico proposto desde o banco que situaba a Jorge como 4, balóns interiores para que o improvisado pivote local presentase un anticipo do que estaba por vir, con tres canastras case consecutivas ao poste baixo e un "dentro-fora" para que sempre eficaz Juan anotase desde máis aló da liña de tres puntos. Ademais, botaramos o cadeado sobre a nosa canastra, marxinando a un C.B. Noia que por primeira vez no partido parecía non ofrecer resposta. Como colofón a esta segunda metade de catro, unha entrada de Manu fíxonos lembrar á ribeireña Ana Peleteiro, penetrando na zona local coma se dun foso de tripe salto tratarse se para culminar a remontada sobre a bucina e igualar o marcador a falta dun só cuarto por disputarse.

Tocaba arrebato no coliseo amiense. Momento para os valentes. Na nosa primeira posesión, o triplazo de Diego non facía senón presaxiar o vendaval que estaba por vir. Os visitantes daban a réplica a través do seu pivote Romero, quen sacaba petróleo en cada ataque debaixo do noso aro. A falta de cinco minutos para o final o noso francotirador Jorge, ata ese momento coa pólvora mollada (0 de 6 en triplos) decidiu cambiar o seu fusil por un canón, propoñéndose esnaquizar o aro visitante a bolazos. PIM! PAM! PUM! e outro PUM! para asinar catro triples de forma consecutiva noutros tantos minutos que acabaron por rebentar a resistencia dos de Noia. Coas velas totalmente despregadas e o vento a favor, o bergantín amiense poñía rumbo á vitoria mentres o navío noiés naufragaba tras os certeiros mandobres locais. Manu, Alberto e Eloy encargábanse de certificar a nosa vitoria definitiva por 77 a 67 e asegurar a permanencia, por terceira semana consecutiva, no alto da clasificación. 

Deportividade absoluta ao longo dos 40 minutos de xogo

O mellor: o saberse sobrepoñer a un partido que se puxo moi costa arriba no terceiro cuarto e manter a nosa serie de vitorias. Este ano apuntamos alto. Mención aparte para a nosa inquebrantable fe na vitoria.

O peor: o desequilibrio entre o ataque e a defensa en diferentes fases do xogo. Debemos ser máis constantes porque non sempre imos ter a xogadores en estado de graza que nos saquen as castañas de lume.

E, como é costume nos partidos que actuamos como locais, pechamos esta crónica coa estatística completa:

(Fai clic para ampliar)

Dous de dous, un de nove e correndo pra casa que chove

(Por Quique Roncero)

Segunda xornada ligueira e ao conxunto amiense tocáballe realizar o seu primeiro desprazamento lonxe de casa. Concretamente, á localidade costeira de Boiro, onde o C. B. Santa Baia esperaba con ansias apuntarse a segunda vitoria tras impoñerse a pasada semana en Rianxo por 49 a 60. O C.B. Ames compadecía pola súa banda, con tan só 10 efectivos, tras contar ata con 5 baixas nas súas filas. O día: sábado. A hora: 8 da tarde. Horario por tanto de “prime time” para gozar dun, a priori, vibrante encontro de baloncesto.

Comezaba por tanto o partido cunha máis que aceptable afluencia de público nas bancadas e un C.B. Ames cuxo xogo non se fixo esperar. Liderados pola dobre J, primeiro Juan e logo Jorge, tomábanse as primeiras vantaxes no luminoso. Só a intensidade local impediu que o resultado fose máis avultado á conclusión dos primeiros 10 minutos, cun 6-17 que decantaba a balanza ao noso favor. Cabe destacar neste período, o triplazo sobre a bucina de Diego, especialista neste tipo de situacións.

O segundo cuarto iniciábase de maneira idéntica, cunha superioridade visitante que permitía seguir aumentando a renda. A entrada de Manu en pista supuxo un calvario para os rivais, con intensas defensas dun lado e ata catro 2 + 1 do outro. Aínda que para calvario, o seu persoal desde a liña de tiro libre cun único acerto de 9 intentos. Polo demais, Juan seguía ao seu, con 6 puntos case consecutivos e outros tantos rebotes. Este cuarto tamén serviu para que Rober recibise o primeiro dos avisos por parte do dorsal 79, que xa estaba a quentar para o seu “número final”. Daba por concluída a primeira metade cun tenteo de 15 a 36 e ambos os equipos poñían rumbo a vestiarios.

Na continuación do xogo, puidemos ver quizais os minutos máis caóticos do C.B. Ames, que, contaxiados pola dinámica do partido, non fixeron máis que perder balóns en accións consecutivas. O intento errado de alley-oop de Quique a Diego (a saber que pasa debaixo dese flequillo!) foi xa a pinga que colmou a paciencia de Gaby, que se apresurou a pedir tempo morto. Tras este breve lapsus, as cousas volveron ao seu leito e o cadro amiense volveu tomar a iniciativa no xogo, cun Linas dominante na pintura e un Diego acertado desde a liña de tres. Ao finalizar este terceiro período o marcador reflectía un claro 25-54.

Os últimos dez minutos non tiveron maior historia. O máis destacado, os 2 triples consecutivos dun Jorge menos inspirado que outras veces e o primeiro acerto desde a liña de persoal de Manu, que facía fregarse os ollos ao seu irmán e espertar os sorrisos dos alí presentes. Os últimos instantes non serviron máis que para ver a frustración rival, por medio do xa antes mencionado número 72. Nesta ocasión, tentou emular ao rochoso centrocampista danés do Real Madrid dos galácticos, Thomas Gravesen, e xeonllo a terra executou á perfección unha “gravesinha” que fixo tremer os ligamentos e tendóns do noso Rober. Este pola súa banda, mostrou unha calma propia da súa madurez, aínda que en palabras do propio afectado: “distinta sería a historia de producirse 15 ou 20 anos antes”. A acción saldouse, sen máis incidencia, cunha expulsión.  Deste xeito, chegouse ao final do encontro cun resultado de 34-78.

Por parte do C.B. Ames interviñeron:

Eloy (2), Jorge (13), Juan (17), Quique (5) e Rober (1) – quinteto inicial – Alberto Jr (5), Manu (13), Diego (8), Linas (10) e Raúl (4)

O mellor: A continuación da boa liña mostrada no partido anterior, especialmente na faceta ofensiva.

O peor: Pequenos aspectos que poderían ser mellorables, como algún que outro baixón no xogo, ou escaso acerto desde a liña de 3 e de persoal. Pero en xeral, pouco pódeselle reprochar a este equipo.

En definitiva, unha vitoria que nos mantén invictos e arriba na clasificación, se non líderes, e que nos carga aínda máis as pilas para seguir traballando. O domingo que vén, toca recibir na nosa casa ao C.B. Noia, que xa saldou con vitoria a súa visita a Bertamiráns a tempada pasada.

Unha vez feitos os deberes, a pensar en Noia

A por eles equipo!

C.B. Ames Vs. C.B. San Mauro completo

Tras a crónica, mostrámosvos o partido completo:

Lembrade que podedes ver este e outros vídeos dos partidos do C.B. Ames na nosa canle de YouTube.

Moitas grazas polo voso apoio!