C.B. Ames Vs. C.B. Vistaalegre completo

Neste post ofrecémosvos o partido completo celebrado o pasado domingo entre o C.B. Ames e o C.B. Vistaalegre de Santiago. Só para masoquistas:

E lembrade que podédes ver este e outros partidos do voso club favorito na nosa canle de YouTube.

Moitas grazias afición!

Tropezo inesperado

O encontro de onte no que o C.B. Ames recibía ao Club Baloncesto Vistaalegre tiña todas as tinguiduras do clásico partido "trampa". Os amienses, tras a súa gran vitoria da xornada pasada ante o XL Milladoiro, saltaban á pista como líderes da categoría ante un conxunto santiagués necesitado de vitorias despois dunha serie de derrotas con resultados axustados ante os favoritos para ocupar as catro posicións que dan acceso á fase final polo que, a pesar das alturas da tempada nas que nos atopamos, a súa marxe de erro cada vez resulta máis estreito.

Ás baixas de Alberto, Jacobo, a de última de hora de Jota por un inoportuno catarro (cando son oportunos?), había que sumar a de Gaby no banco, o que propiciou a asunción do mando por parte do noso adestrador asistente Raúl, que se sacrificou polo equipo tomando a batuta desde o banco en lugar de saltar á pista como o importante xogador que é, actitude que non nos cansaremos de recoñecer e de admirar. Pero non todas as noticias eran malas: a volta ás canchas tanto de Eloy como do noso capitán Dani, así como Rober (no seu caso, na posición de base), provocan a ampliación das rotacións do noso mermado xogo interior, multiplicando as nosas opcións de xogo e favorecendo a intensidade defensiva e a capacidade reboteadora de C.B. Ames, o cual non é pouca cousa.

Conxura inicial do C.B. Ames ante a atenta mirada dos nosos incondicionais

Saída fulgurante dos locais. Nos tres primeiros minutos dúas accións destacadas de Alberto Jr. e un triple de Jorge, unido a que a nosa canastra tiña o cadeado botado, puxéronnos cun 7 a 0 favorable que motivaba o primeiro tempo morto solicitado polo técnico dun conxunto visitante que entrara ao partido máis frío que nós. Tras un entradón de Rober rompendo a cintura do seu defensor, e coincidindo cos primeiros cambios no partido, durante tres minutos ambos os equipos estiveron sen anotar ata que chegaron os primeiros puntos dos visitantes, en forma de triple (9 a 3, min. 8). Desde aquí ata o final do cuarto, unha canastra por cada bando para finiquitar cun parcial de 11 a 5 ao noso favor e a sensación (a touro pasado, está claro) de que poderiamos facer moita máis sangue cun rival que se dedicou a deambular pola cancha amiense nestes primeiros dez minutos de xogo.

E non facía falta ser Nostradamus para ver como este partido non destacaría pola súa produción anotadora. Con todo, na primeira metade de cuarto, unha gran asistencia de Manu, despois de arrastrar a tres rivais, deixaba só a Víctor baixo o aro para poñer o + 10 no electrónico (17 a 7). A pesar de iso, o noso ataque comezaba a dar claras mostras de ralentización e espesor, quizais contaxiados polo esmorecente ritmo imposto polo rival. Bastaban os dedos dunha man para contabilizar accións exitosas en ataque por parte de ambos os contendentes, aínda que os santiagueses conseguiron reducir un pouco a vantaxe antes de emprender o camiño aos vestiarios (20 a 14), ante o aburrimento xeneralizado. Forzosamente, os dous últimos cuartos deberían superar o visto nos primeiros vinte minutos de xogo.

Os visitantes non crían estar vivos a estas alturas de partido. Quizá esporeados por iso, decidiron pasar á ofensiva á vez que o C.B. Ames perdía tres balóns consecutivos para endosar un parcial de 0 a 9 e poñerse por diante no marcador por primeira vez, 20 a 23, ante a nosa indolencia. A meritoria canastra de Eloy á contra, que serviu para cortar o refacho visitante, sería a única canastra en xogo en todo o cuarto. Tan só os arranques de raza de Manu e de Alberto Jr. conseguían incorporar puntos desde a liña do tiro libre (8 de 14 neste cuarto) e restablecer o equilibrio no marcador a falta de dez minutos por disputarse (29 a 29). O mellor para os afeccionados a pesar do soporífero partido que estaban a presenciar era que, polo menos, a emoción estaba asegurada.

No inicio do cuarto decisivo, o equipo visitante, que empezaba a crer nas súas posibilidades reais de vitoria, saíu moito máis decidido que o C.B. Ames. A pesar de iso, un par de boas accións resultantes da conexión Linas-Eloy mantíñannos con opcións no partido, a pesar de a diferenza en contra (33 a 38, min. 34). Só a base de picar pedra conseguimos, aos poucos, compensar o marcador, algo que sucedeu tras o triple do noso capitán Dani para poñer o 40 a 40 no electrónico con algo máis de dous minutos por disputarse. Novo triple de Diego, previo á súa expulsión por faltas persoais, e a sinalización consecutiva de dúas faltas técnicas, aproveitadas por Jorge, ao que había que engadir unha penetración convertida por Alberto Jr. (eso si, con algo de fortuna), supoñían o noso mellor momento, e nos catapultaba no marcador a 6 puntos de vantaxe a falta de pouco máis dun minuto para a finalización. Pero hai que recoñecer que o C. B. Vistaalegre nunca perdeu a fe nas súas posibilidades. Dous triples consecutivos e outra vez o partido igualado a falta de 24 segundos e posesión para un C.B. Ames que pasou de ter o partido gañado a tremerlle as canillas en pouco máis de medio minuto de xogo. Jorge, pelexado co triple pero sobre todo consigo mesmo (non sempre se pode ser o heroe), falla o seu intento a falta de 8 segundos, o que outorga tempo suficiente aos visitantes para atacar o aro rival. Pero a lentitude da súa transición e o non saber que facer coa pelota motivaron que nin sequera chegasen a atacar o aro, condenando a resolución do partido ao tempo complementario por primeira vez esta tempada e castigando á sufrida parroquia que se deu cita no coliseo amiense a outros cinco minutos de tortura.

Á súa chegada ao banco e froito da frustración, Jorge recorre ao tan televisivo como infantil xesto de romper a botella de auga contra o chan (que lle faría?), deixando todo máis asolagado que a DANA ao seu paso polo Levante español, o que motivou a reacción de Raúl castigando ao xogador co banco e dando a entender que ese tipo de sobreactuacións non axudan en nada ao equipo.

Os primeiros compases da prórroga mantiveron a tónica imperante no encontro. Tres tiros libres convertidos por un valente Quique eran debidamente contestados cun lanzamento de tres por parte dos visitantes, co que se mantiña a igualdade no electrónico a falta de tres minutos. Unha nova canastra dos visitantes obtiña a súa réplica por medio de Quique, especialmente acertado desde a liña de persoal. Toma e daca constante: nova entrada convertida polos visitantes contestada de inmediato por Alberto Jr., quizais o mellor do bando amiense, que non permitía aos locais coller distancia no marcador. E entramos no último e decisivo minuto e coa sombra dunha nova prolongación que se mascaba no ambiente. Un ataque fallado por cada lado, tempo morto a falta de 12 segundos e Raúl decide dar entrada a Jorge, que tantas veces resolveu a papeleta, a pesar de a mala actitude demostrada polo novo aleiro amiense. Posesión para Vistaalegre que, con bo criterio, decide esgotar todo o tempo para non permitir a nosa resposta ofensiva, lanzando un tiro desde a media distancia falto de forza que, ante a pasividade e falta de concentración do propio Jorge á hora de pechar o máis que predicible rebote, pasa a converterse en asistencia para unha canastra fácil dos visitantes sobre a bucina ante a incredulidade local. Xogo, set e partido para Vistaalegre (54 a 56) ante un C.B. Ames que, tras esta actuación, debería visitar o recuncho de pensar para non repetir ou, polo menos, minimizar os erros que no levaron a cultivar a nosa segunda derrota da tempada, máxime se temos en conta os dous próximos rivais: Praíña e Básquet Ames, dous dos equipos máis fortes da categoría. A sobrepoñerse.

A continuación, deixámosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

Pincha para ampliar

O mellor: a volta ás canchas de auténticos buques insignia do equipo como Eloy, Rober e o noso capitán Dani. Aos poucos, a enfermería vaise baleirando, circunstancia que pode ser crucial á hora de afrontar tanto os adestramentos como os importantes partidos que están por vir.

O peor: todo o partido en xeral e a falta de concentración nos seus momentos determinantes. Momento para a autocrítica e para desterrar actitudes que nada achegan ao ben xeneral do C.B. Ames. Pero como somos unha pequena gran familia, seguro que sairemos adiante e redimirémonos nos próximos partidos. Hai que deixar esta especie de montaña rusa na que nos convertemos (ou moi ben ou moi mal) e tentar traballar por unha regularidade que nos asegure chegar aos obxectivos propostos ao comezo da presente campaña.

SI SE PODE!

XL Milladoiro Vs. C.B. Ames completo

Nesta entrada deixámosvos o vídeo completo da nosa gran vitoria no derbi de Ames, "curiosamente" celebrado no Pino o pasado domingo día 10 de novembro:

Lembra que tes este e outros partidos do C.B. Ames á túa disposición na nosa canle de YouTube.

Moitas grazas aos nosos incondicionais!

O tiro pola culata

Derbi estrano o da pasada fin de semana. O C.B. Ames visitaba ao recentemente descendido XL Milladoiro que contaba todos os seus partidos por vitorias. Debido á coincidencia coa xornada electoral, o pavillón municipal do Milladoiro non se atopaba dispoñible para a práctica deportiva, polo que a principios da semana pasada representantes de ambos os clubs mantiveron conversacións para acordar o máis que probable aprazamento. A primeira proposta do Milladoiro supoñía xogar entre semana, proposta que, unha vez valorada e ante a falta de efectivos dispoñibles por parte do C.B. Ames, foi rexeitada na esperanza de alcanzar un acordo para unha data máis afastada no tempo. 

Unha vez informados da nosa falta de efectivos, ao XL Milladoiro entráronlle as présas por xogar esta fin de semana, polo que as conversacións para alcanzar un acordo para atopar unha data alternativa de xogo foron substituídas pola vía unilateral, de modo que os responsables do XL Milladoiro lanzáronse desesperadamente ao encontro dunha instalación deportiva sen importarlles o seu emprazamento ou as súas condicións e, co beneplácito da FEGABA, atoparon unha: o pavillón municipal do Pino.

Pero co que non contaban os locais era co compromiso dos xogadores do C.B. Ames que, esporeados tras a xogada do XL Milladoiro e chamados ao compromiso tanto polo corpo técnico como pola directiva, acudiron en masa á disputa deste importante encontro, sacrificando as súas axendas persoais en pos do beneficio deste grupo humano. Pero a previa aínda nos tiña reservada unha sorpresa. Inicialmente, trasladámonos ao pavillón municipal do Pino (o novo) e, para a nosa sorpresa, atopámonos coa porta pechada. Ata alí tamén acudiron os colexiados e os oficiais de mesa, quen ao ver o panorama, utilizaron os seus móbiles para informarse que o partido non era nesta instalación, senón o outro pavillón municipal, neste caso o vello. Unha instalación doutra época, fría, en mal estado de conservación, cuns vestiarios sen espazo e máis sucio que a mentalidade dun adolescente. Como colofón a esta descrición, significar que a liña de tres puntos estaba á distancia antiga de 6,25 en lugar das 6,75 inicial, cuestión que foi comentada á parella arbitral nos prolegómenos do partido. Sen saber que facer, os colexiados decidiron tirar "p´alante". Por nós ben, á fin e ao cabo a instalación é a mesma para os dous contendentes e nada nin ninguén nos ía a frear nas nosas aspiracións de vitoria.

O partido estaba programado para as 19.00 horas. Para redondear esta previa surrealista, faltaba por baixar as canastras, cuestión aparentemente sinxela se se ten a chave que acciona o correspondente mecanismo. Pero, ai, esquecéusenos ese pequeno detalle. Mentres o posuidor da devandita chave chegaba, dedicámonos a deambular pola pista e quentar un pouco para non quedarnos "paxariño". Mesmo decidimos dedicarnos un intre ao fútbol sala, deixando ben ás claras que nos defendemos mellor coas mans que cos pés.

Menos mal que non se lesionou ninguén

Tres cuartos de hora máis tarde sobre o horario inicialmente previsto obrouse o milagre e as canastras descenderon dos ceos, revelando unha capa de po no taboleiro coa que o mismísimo Don Limpo (AKA Mr. Proper) non podería. 

Unha pequena rondita de quecemento e a xogar, pero co ánimo e a determinación intactas a pesar da encerrona proposta polos locais. Asubío inicial e primeiros cinco minutos con ambos os equipos negados de fronte o aro, acusando o frío ambiente imperante ata que Alberto, cun tiro á remaguillé, conseguiu penetrar na tupida zona 3-2 proposta por XL Milladoiro para inaugurar o marcador coa casta que o caracteriza. E tradicionalmente cal é a arma máis perigosa para contrarrestar unha defensa en zona? Pois si, o triple. E dicir triplo é sinónimo de Jorge. O aleiro amiense, moi centrado e concentrado no seu obxectivo, aproveitouse da proximidade da liña de tres (lembremos, a 6,25 e non a 6,75) para comezar o seu festival particular con tres triples consecutivos, aos que habería que sumar outro máis de Diego na nosa última posesión para poñer terra polo medio no luminoso (6 a 16 no primeiro parcial). 

No segundo cuarto Milladoiro cambiou a súa defensa a individual coa intención de sorprender e, de paso, frear a un Jorge desatado. Pero os plans non sempre saen ben e o talentoso aleiro visitante seguiu castigando o aro rival con dous novos triples, mentres que Linas e Juan facían valer o seu maior talento na pintura ante os rochosos pivotes locais. Para apontoar a nosa vantaxe, Alberto Jr. (neste partido, D. Alberto), seguía co seu recital de entradas a canastra. Mención especial á súa acción tras un saque de fondo deseñado polo noso corpo técnico no tempo morto previo a esta acción que fixo as delicias tanto de Gaby como do seu assistant coach Dani, que, a pesar de estar de baixa por problemas físicos, sempre está aí apoiando aos seus compañeiros, do mesmo xeito que o resto de xogadores que poboan a enfermería amiense, o que ofrece unha boa mostra do compromiso de todos os integrantes deste club. Novo parcial favorable de 14 a 21 para chegar cun claro 20 a 37 no marcador, aínda que non o suficiente como para cantar vitoria.

Conscientes de que a fórmula consistente en manter o ritmo e acerto ofensivos sumados á concentración, actividade e traballo á hora de pechar o rebote defensivo era o camiño cara ao éxito, saltamos á cancha cun único obxectivo: pechar o partido e non permitir a reacción do XL Milladoiro. Tras uns compases iniciais protagonizados por un intercambio de canastras, pronto nos asentamos de novo no partido grazas ao noso mellor pouso sobre o cemento e facendo gala dun maior grao de temperanza ante un rival que comezaba a desquiciarse e a repartir machadazos como caramelos á porta dun colexio. Sendos triples de Jota e de Jorge celebrados con furia polos visitantes, aos que o Linas Baltusis deu continuidade. E é que, non sabemos se polo frío reinante no ambiente, o lituano sentía como na casa e deleitou aos presentes co seu amplo repertorio de tiros desde a curta e media distancia, ademais dun inmaculado 4/4 en tiros libres. A nosa maior intensidade defensiva e talento ofensivo fixeron o resto nun cuarto moi coral no que todo o mundo achegou o seu granito de area. O vendaval amiense tivo o seu fiel relexo no 10 a 23 de parcial, o que supoñía un bonito e redondo 30 a 60 a falta de dez minutos por celebrarse e, agora si, con todo o peixe vendido.

No último cuarto, sabedores da vitoria, propuxémonos non caer no xogo duro proposto polos locais como resposta á súa propia frustración ante a pasividade dunha parella arbitral que tiña ganas de irse pronto á súa casa, e a pesar de un parcial de 13 a 3 nos cinco primeiros minutos de xogo, en ningún momento albiscouse unha remontada imposible de executar. Contemporizando e con concentración, limitámonos a manter as distancias parra terminar cun rotundo 50 a 71 que fala ben ás claras do rendemento dun e outro equipo. Levámonos o derbi para casa e unha moi importante vitoria ante un rival directo. Bravo!

Momento de celebrar a victoria e, con 50 a 71 de fondo, saudar á nosa sufrida afición. Grazas!

A continuación, a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

Pincha en la imagen para ampliar

O mellor: o nivel de compromiso e a actitude dun equipo que se crece ante as adversidades. Ante a chamada do corpo técnico e da directiva, e a pesar das baixas, conseguimos comparecer con 10 xogadores que antepuxeron este equipo aos seus compromisos persoais para a fin de semana e eso di moito deste grupo.

O peor: a encerrona na que se transformou o derbi de Ames. Ao final saíulles o tiro pola culata. Vémonos á volta.

C.B. Ames Vs. Tecven Padrón completo

Unha semana máis, ofrecémosvos o partido completo disputado o pasado domingo contra o Tecven Padrón e que ao cabo supuxo a vitoria máis avultada da nosa historia ata hoxe:

Coma sempre, lembra que podes visualizar este e outros partidos completos do teu equipo favorito na nosa canle de YouTube.

¡GO AMES GO!

Vitoria balsámica

Tras a derrota da semana pasada na pista do Infor-Santiago, tocaba redimirse e recuperar sensacións. A ocasión pintábana calva ante un, a priori, propicio rival para coser feridas como o Tecven Padrón, un equipo que tras o seu descenso do grupo A de a 3ª división masculina fai dúas campañas parece non atopar o rumbo. As ausencias de Eloy, Rober, Dani e Alberto por problemas físicos de diferente consideración non podía ser escusa para levantar o voo e retomar a senda da vitoria.

Co asubío inicial rapidamente púidose comprobar que o obxectivo en ataque sería dar velocidade á circulación de balón e bombardear a previsible e estática zona 2-3 proposta polo conxunto visitante, á vez que deberiamos gorecer o noso apartado reboteador para non incorrer en erros pasados. Despois duns primeiros compases marcados polo acerto de Linas na pintura e as présas dun Jorge que pretendía finiquitar o partido en dous minutos, o que lle levou a un certo estado de desesperación inicial, Gaby decidiu substituír de forma prematura ao novo aleiro amiense para dar entrada a un inspiradísimo Raúl que, ao cabo, converteríase no MVP do partido. Baixo a batuta dunha acertado Jota, a claridade e o dominio tanto de Linas como de Juan, e o acerto anotador do citado Raúl desde todos os sectores, o noso despegamento facíase realidade mentres os visitantes, impotentes, non acertaban co noso aro. A feixes, quenda para os homes de refresco que mantiveron ou, mesmo, incrementaron a nosa intensidade para converter este cuarto nunha auténtica carnicería e deixar ao rival sen anotar ao termo dos dez primeiros minutos de xogo, algo inaudito en toda a nosa historia e que este cronista afeccionado non lembra nas súas máis de tres décadas como practicante e apaixonado do mundo da canastra. O 26 a 0 de parcial descríbese por si mesmo.

Co parcial aberto e sen noticias do rival, continuaba a sangría. Triplazo de Manu e unha boa canastra en semigancho de Jorge tras asistencia de Víctor antes de que o aleiro visitante Lorenzo conseguise, desde máis aló da liña de 6,75, cortar a hemorraxia e pechar un parcial de 31 a 0 que non ten precedente algún na historia do noso club.

Un parcial de 31 a 0 para a historia!

Despois do frenesí local, un par de minutos de relaxación motivaron a única resposta dos visitantes en todo o encontro, endosando un parcial de 0 a 8 que Coach G apresurouse en finiquitar solicitando o seu primeiro tempo morto ao obxecto de devolver a orde á pista. Dúas meritorias accións consecutivas de Víctor e o primeiro triple de Jorge reinstauraban o devir natural da contenda, mentres que a nosa defensa volvía denegar calquera tentativa de acerto por parte dos visitantes. Sen a virulencia do cuarto anterior, o C.B. Ames facía o seu traballo para impoñerse neste parcial por 19 a 12 e deixar o electrónico en 45 a 12. Visto para sentenza.

O terceiro cuarto pareceuse máis ao primeiro que ao segundo. Sendos triples de Jorge e de Diego para comezar, un pseudomate a dúas mans de Juan tras roubo de balón que levantou ao público dos seus asentos, un 2 + 1 de Alberto nunha penetración chea de forza e a reconciliación de Manu co tiro libre ("peineta" ao seu irmán incluída) foron algunhas das accións máis destacadas por parte dun C.B. Ames que tan só concedeu dúas canastras en xogo ante un rival que se atopaba máis perdido que o mismísimo Falete nun ximnasio. Novo parcial abafador de 23 a 5 ao noso favor, o que implicaba un avultado 68 a 17 a falta de dez minutos por disputarse.

E para terminar, exhibición de Raúl. O novo aleiro amiense, nun claro intento de emulación da gran semana de Luca Doncic, tirou de repertorio para anotar 9 puntos de forma consecutiva baixo todos os formatos imaxinables, rubricando un partido memorable. A esta actuación estelar deron continuidade dous triples dun Jorge que volvía atoparse a si mesmo e dúas accións de mérito desa máquina apisionadora chamada Manu, con toda seguridade, o mellor base da categoría. Os padroneses facía tempo que se querían ir á súa casa e esquecer o vivido canto antes...

Parcial final de 21 a 4 para sumar un resultado global histórico de 89 a 21. Os 68 puntos de vantaxe constitúen un novo récord na nosa franquicia, superando o 82 a 28 obtido fai dúas campañas ante o Nucamsa Bastedeza B. Todo un bálsamo para afrontar os próximos choques.

A continuación, ofrecémosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha para ampliar)

O mellor: a recuperación do equipo tras a dura derrota da semana pasada e o vendaval ofensivo mostrado ao longo dos corenta minutos de xogo.

O peor: a fraxilidade dun Tecven Padrón en horas baixas.