A pel de galiña

 

Tempo de playoff. O pasado domingo o pavillón do Milladoiro engalanouse para a celebración do encontro de ida correspondente aos cuartos de final entre o cuarto clasificado do grupo B, o C.B. Ames, e o primeiro clasificado do grupo A e actual campión da competición, o C.A.B. Conxo. David contra Goliat.

Momento para envorcar en corenta minutos o intenso traballo semanal de Dani na procura de conseguir minimizar as grandes diferenzas entre ambos contendentes á vista das prestacións duns e doutros na tempada regular. Pero cando entramos no terreo das eliminatorias nada do realizado conta e todo pode cambiar. Coach D é consciente disto e, como vello diaño dos vestiarios, mesturou análises das fortalezas e debilidades do rival con outras cuestións que apelaban máis ao corazón e ao orgullo dos quince soldados amienses que a aspectos puramente técnicos. Toda esta estratexia motivacional tivo o seu culmen nos vestiarios media hora antes do inicio. Tras a oportuna charla táctica e as arengas de rigor, o adestrador sorprendeu aos seus pupilos cun vídeo que puxo un nó na gorxa a máis dun:

 

Cargados de enerxía e a por todas non sería esta a única sorpresa da tarde. Varios centos de persoas respondían á convocatoria previa e ateigaban a bancada dunha instalación que por un par de horas disfrazouse do mítico pavillón de la Paz y de la Amistad grego. É unha pasada poder comprobar como un encontro desta categoría pode ter tanto tirón entre persoas de todas as idades, familiares, amigos, xogadoras de minibasket, veciños e xiareiros en xeral que se deron cita no Milladoiro Arena. Todo elo aderezado coa Jam Session preparada polo noso DJ Yerai (David Guetta xa te podes ir xubilando) quen se encargou de elevar a temperatura dun ambiente sensacional e poucas veces visto por estes lares.

Cando o xefe fala os demais escoitan

Gran traballo, Adestrador!

Con todos os ingredientes mesturados só podía cociñarse un bo espectáculo. O dez protagonistas saltan á pista, apágase a música e asubío inicial. Comeza o primeiro asalto.

As primeiras acometidas dun C.A.B. Conxo liderado polo seu aleiro Roi Pallares non conseguiron amedrentar a un C.B. Ames serio e ben armado que pronto deixou claro que non ía a xogar o papel de comparsa. Non neste día e perante este público. Así, no ecuador do cuarto Dani introduce os primeiros trocos co obxectivo de manter – e incluso, aumentar – a nosas prestacións perante un rival que dera un tirón inicial no electrónico (6 a 13). A canastra do eterno capitán Víctor tras rebote ofensivo sumado a un costa a costa dun Sergio que cada partido vai a máis provocou a reacción local e as primeiras dúbidas nunha escuadra visitante pouco acostumada á replica no que vai de curso.

Cunha orde e un espírito de loita non vistos durante esta campaña, os locais mantiñan o pulso aos santiagueses nun intercambio final de accións positivas que supuxo o 16 a 20 no electrónico  ao final do primeiro parcial. Aqueles que pensaban que non ía haber encontro xa caeran na conta de que estaban equivocados.

Segundo cuarto. Dani acostuma tratar aos seus pupilos coma “soldados” e neste exército Juan é coma John Rambo. Emulando ao traumatizado ex-boina verde do celuloide, el só enfrontouse a un sorprendido o equipo rival sumando 9 puntos consecutivos (incluída unha calamitosa tripla a taboleiro) en tres minutos. Son os mellores momentos do C.B. Ames, probablemente, de toda a tempada. Nova tripla de Raúl e parcial de 12 a 0 para situar o electrónico en 28 a 20 a falta de seis minutos para o descanso e cunha bancada que levaba en volandas á escuadra local. Os pupilos de Fran Varela parecían superados por vez primeira este ano, pero unha vez asimilada a idea de que a empresa non sería todo o doada que pensaban, demostraron saber sufrir e os motivos polos cales son o favoritos non só desta eliminatoria, senón para levarse o título.

Cinco puntos consecutivos de David Pazo cortan a hemorraxia e obrigan a pedir tempo morto a Dani, quen aproveita para mover o banquiño e sentar por vez primeira a un extenuado Juan levándose unha máis que merecida ovación.

Os astros parecen seguir aliñados co C.B. Ames: Eloy anota dous tiros libres e no palco o presidente do C.B. Ames explota orgulloso. Pero Conxo reacciona e consegue poñerse por diante ante un conxunto local que comeza a amosar os primeiros síntomas de esgotamento. Nun cuarto semellante a unha montaña rusa nos momentos finais tocounos a costa abaixo, o que foi aproveitado polo experimentado equipo visitante, liderado por Soriano, para castigar o noso aro nos derradeiros dous minutos cun parcial de 2 a 9 e deixar o marcador en 36 a 43. Salvados pola campá.

Esgotado o factor sorpresa, no terceiro cuarto o obxectivo é claro: recuperar a intensidade e orde dos primeiros dezaoito minutos e non permitir que o rival colla distancia. Canastra inicial de David Pazo replicada por cinco puntos de Jorge que facía a súa entrada no encontro. Pero os visitantes amortiguaban de novo o arreón inicial gracias en gran parte ao acerto dun inspiradísimo Roi Pallares que mantiña a distancia de seguridade na contorna dos 7/9 puntos de vantaxe. Pero o C.B. Ames, cunha actuación tranquila e moi coral, non deixaba de crer e en ningún momento lle perdía a cara ao encontro. Resistencia numantina que, pouco a pouco, minaba os folgos dun conxunto visitante que comprobaba que, pese a dar o cento por cento, non era quen de sentenciar.

Coa contenda en equilibrio aínda que sempre favorable aos visitantes, ambos equipos semellaron tomar un respiro e reservar as súas mellores armas para o cuarto final. 48 a 55 a falta de dez minutos.

O plan de Dani funcionaba e o C.B. Ames estaba no partido. E máis que ía estar. Con seis na pista (os cinco xogadores máis o público) o C.B. Ames golpea primeiro cun fermoso contraataque culminado polo lituano Linas Baltusis tras gran pase picado de Hugo. Co crono xogando a prol dos visitantes, o C.B. Ames tentaba achegarse no marcador ante un rival non o poñía nada fácil. Tensión, emoción e tripla de Jorge para situar o marcador en 55 a 59 a falta de cinco minutos.

Aínda a risco de semellar cansinos, que partidazo de Juan! Remontando liña de fondo anota a aro pasado (posiblemente con falta) para acurtar distancias e elevar o nivel de decibelios do coliseo amiense ata o limiar da dor. Catro puntos abaixo (57 a 61) e os nervios a flor de pel. Dous tiros libres e, como se dunha nova moda se tratase, estratosférico aro pasado máis adicional dun Sergio Rocha que sempre responde cando a ocasión o require. A diferenza nun punto (62 a 63) a falta de minuto e medio. A un paso de facer posible o imposible.

Pero se por algo se caracteriza o C.A.B. Conxo é pola súa experiencia e saber estar nos momentos importantes. Cun aplomo pasmoso, David Pazo (vaia crack!) aproveita o bloqueo directo para anotar unha tripla que sentou como unha auténtica navallada no corazón dos amienses. Tempo morto. Estamos ante unha eliminatoria de 80 minutos e perder a cabeza nun só deles pode supoñer tirar pola borda a grandísima labor realizada, máis ante un rival que sabe como penalizar cada unha das nosas debilidades. Dúas desacertadas eleccións en ataque aproveitadas polos santiagueses terminaron por decantar a balanza ao seu favor por seis tantos de diferenza (63 a 69).

Abrumados e agradecidos

Segundo acto o vindeiro domingo 10 de marzo no pavillón de Peleteiro ás 19:00. O plan segue en pé e máis vivo que nunca. Só hai que crer.

Ibón también cree no noso plan

Por parte do C.B. Ames interviñeron:

Sergio Rocha (3,AA), Jaime (2,A), Juan (19,AAA), Jorge (11,AA) e Sebas (6,A)- quinteto inicial – Sergio (3,AA), Raúl (6,AA), Hugo (2,A), Víctor (2,A), Linas (2,A), Alberto (5,AA) e NIco (-, A).

 

O mellor: espectáculo en maiúsculas. Ambientazo na bancada, dous equipos xogando de poder a poder exhibindo as súas mellores armas, dous adestradores moi por riba desta categoría implicadísimos nos seus respectivos proxectos, respeto, deportividade, emoción, intensidade,  etc... Que máis se pode pedir?

O peor: a diferenza final no marcador, aínda que, polo visto sobre a pista, seis puntos non son nada. Hoxe non hai nada que reprochar.    

 

E coma sempre, o encontro completo na túa canle de YouTube favorita: