Amence que non é pouco

Sen marxe de erro, o C.B. Ames comparecía na tarde do pasado domingo no municipal de Padrón para iniciar a remontada na clasificación ante un rival que coñeceu tempos mellores. A tarde lembraba demasiado á da tempada pasada, meteoroloxicamente falando, na que un temporal asolagou a pista e obrigou á suspensión do partido en primeira instancia para procederse, tras unha polémica decisión do Comité de Competición, á cancelación do encontro e outorgar a vitoria ao C.B. Ames, a máis diso a consecuente sanción ao club padronés, feito que lamentamos profundamente no seu día e que esperabamos que non se volvese a repetir, a pesar de que os ingredientes eran moi parecidos.

Pero ao chegar disipáronse os nosos temores e o partido podía disputarse, eso si, con certo risco xa que a superficie sintética da instalación presentaba unha porcentaxe de humidade que nin o traseiro de Aquaman, o que obrigaba á restrición de movementos, sobre todo aqueles que implicaban bruscos cambios de ritmo ou desprazamentos laterais, todo coa fin de evitar calquera tipo de lesión inoportuna.

E é que a resistencia dos locais só ía durar os catro primeiros minutos, nos cales conseguiron dar réplica aos primeiros cinco puntos de Quique e a un triple de Jorge, que estaba a calibrar o seu fusil de francotirador para esnaquizar a previsible zona 2-3 proposta polo Tecven Padrón. Unha vez localizado e fixado o obxectivo, lume a discreción. O C.B. Ames comezaba a atacar con decisión o aro rival para anotar desde todas as posicións á vez que negaba o acceso a canastra ao rival. Triple de Jorge, canastón de Eloy selando ao seu defensor, tiro de media distancia de Quique, catro puntos consecutivos de Juan e unha entrada en velocidade de Diego daban boa mostra do noso amplo repertorio ofensivo. Namentres, un desarmado Tecven Padrón só era capaz de anotar un tiro libre. Conclusión: 7 a 21 no primeiro cuarto e o partido a piques de romperse.

Co obxectivo entre cella e cella de dinamitar a contenda, o segundo cuarto arrincaba cunha feroz ofensiva por parte visitante, iniciada por Diego, Víctor e Manu, liderada por Raúl en plan estelar con 12 puntos neste parcial (4 de 6 en tiros de campo, incluídos tres triplos consecutivos) e rematada por Jorge, que facía saltar polo aire calquera aspiración do conxunto padronés por manterse no partido. Co 31 a 0 de parcial do encontro de ida aínda na retina, este parcial saldouse a favor do C.B. Ames por 3 a 31, feito que non facía senón máis que ratificar a diferenza existente entre ambas as escuadras na presente campaña. Ao descanso, 10 a 52 a favor do C.B. Ames. Partido finiquitado e dous cuartos por diante para afianzar automatismos, recuperar sensacións perdidas e repartir minutos entre todos os xogadores. Prohibido diminuír a intensidade.

Á saída dos vestiarios os locais tentaron sorprender cunha inesperada defensa individual que, máis por deméritos do C.B. Ames que por méritos propios, conseguiu deter a hemorraxia en primeira instancia. Pero o simulacro de resistencia local durou o que o físico do seu pivote González, esto é, uns poucos minutos. Unha vez máis, os amienses conseguían ver o aro con facilidade e anotar desde todo tipo de posicións para anotarse un novo parcial, esta vez por 13 a 21, e situar no electrónico a nada desdeñable renda de 50 puntos ao noso favor (23 a 73).

Con nada en xogo agás a integridade física dos xogadores nunha pista cada vez máis esvaradiza, como proba o dobre axel de Diego no último lance do cuarto anterior e que lle custou un bo golpe nas súas posadeiras, os últimos dez minutos foron mero trámite. Gaby limitouse a repartir minutos entre os seus xogadores e a incidir nalgunhas cuestións de índole táctica coa mente posta no noso próximo rival, o XL Milladoiro. Novo parcial favorable aos nosos intereses por un claro 5 a 18 para un resultado final que o di todo: 28 a 91.

El marcador final habla por sí mismo

A continuación, a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha para ampliar)

O peor: o risco de lesión inherente a unha superficie tan esvaradiza.

O mellor: recuperamos a senda da vitoria nunha actuación moi coral. Sen dúbida, este é o camiño aínda que os rivais que se nos veñen encima, sen dúbida, exporán moita máis batalla que o Tecven Padrón. Agora toca mentalizarse e aproveitar os adestramentos ao máximo para estar a punto cara á recta final da tempada que comeza dentro de dúas semanas debido ao parón pola festividade de Entroido. Bo momento para deixar o disfrace de perdedores e cambialo polo de gañadores. Imos!