Retomamos a senda da vitoria

Chega o momento quente da fase regular. Coma se dunha gran etapa alpina do Tour de Francia se tratara, o pasado domingo comezamos un ciclo de tres partidos de gran dificultade, que ben poderían corresponderse cos míticos portos do Galibier, a Croix de Fer e Alpe d´Huez da Grande Boucle francesa.

Comezamos esta etapa decisiva recibindo a un dos clásicos na categoría: o Club de Baloncesto Amigos de Teo (ou CBAT), que no partido de ida déranos unha boa lección de xogo e saber estar na pista impoñéndose por 12 puntos de diferenza. A empresa non se antollaba nada fácil ante un rival que, historicamente, non se nos dá demasiado ben. 

Coas baixas de Alberto por lesión e Diego por decisión técnica de última hora, e ante un CBAT que comparecía con tan só sete xogadores (o cual é práctica habitual neste equipo), daba comezo este interesante choque. Balón ao aire e os dous equipos dispóñense a atacar o aro rival sen contemplacións, nun intenso intercambio de canastras que motiva as primeiras alternativas no marcador. A zona 2-3 disposta polos de José Beiras, aínda que supoñía unha clara invitación ao triple, non permitía balóns interiores aos nosos pivotes. Os triples de Jorge e Juan eran replicados polos visitantes nun vistoso intercambio de canastras. No ecuador do cuarto, Gaby propón un cambio de quinteto co fin de controlar o ritmo de xogo, pero os cambios non pareceron producir efecto, continuándose coa mesma dinámica ata o termo dos dez primeiros minutos, que lanzaron un parcial de 21 a 20 ao noso favor.

Coa idea de non permitir canastras fáciles, elevamos o ton físico en defensa ao comezo do segundo parcial. Grazas ao acerto de Manu e da UTE Linas-Jacobo, comezamos a adquirir as primeiras vantaxes no marcador, mentres que os visitantes xa non atopaban o camiño do aro coa mesma facilidade que outrora. Pero a cousa non ía ser tan fácil. Os de Teo son un conxunto con oficio e experiencia contrastada e, aproveitando un parón na nosa cadencia anotadora, restableceron o equilibrio no marcador. Tan só unha entrada destilando calidade de Rober e, sobre todo, un espectacular triple sobre a bucina de Jorge desde a súa casa permitiron irnos ao descanso cunha renda favorable de 5 puntos (37 a 32). Visto o visto, había moita tea que cortar.

Grazas a dous bos ataques consecutivos, os visitantes conseguen empatar o marcador á saída do terceiro cuarto. Pero unha nova arrincada dos locais, a base de triplas, unha magnífica penetración de Quique culminada en asistencia para Juan, e un lanzamento high quality de Jacobo situábanos 10 puntos arriba a falta de catro minutos e coa sensación de que, aos poucos, estabamos a minar a resistencia visitante. 

Pero nada máis lonxe da realidade. Un parcial de 3 a 12 volvía facernos sentir o alento visitante na nosa caluga e a sensación de que había que seguir traballando se queriamos lograr o noso obxectivo. Un inoportuno (ou non) golpe na boca do estómago de Manu, provocou a entrada de Rober para o último ataque e, máis ancho que alto e coa personalidade que o caracteriza, anotou un importante triple sobre a bucina que produciu un efecto balsámico sobre o noso xogo, á vez que minaba a moral do rival. A pesar de iso, 53 a 49 e todo por decidirse a falta de 10 minutos.

Esporeado pola súa canastra sobre a bucina, Rober Morricone protagonizou as primeiras accións positivas do vendaval ofensivo que se cernía sobre os visitantes, quen acusaba o cansazo acumulado e a falta de profundidade no seu banco por primeira vez. Novo triple do noso director de orquestra e asistencia mirando ao tendido para que o seu primeiro solista, Linas Baltusis, anotase a súa primeira canastra dos seus oito puntos neste cuarto e convertésese no pesadelo do rival a ambos lados da pista. Crecidos e esporeados, continuamos castigando a un CBAT que, tras un parcial de 11 a 1, quedouse sen argumentos.

Para rematar a faena, sae o francotirador Jorge co fusil cargado de triples para anotar tres lanzamentos de forma practicamente consecutiva e asinar oito canastras de tres puntos e 26 puntos no que supón un novo récord dun rapaz que non deixa de sorprender pola súa facilidade para esnaquizar o aro rival. Este último cuarto saldouse cun parcial de 25 a 9, que se traduce no 78 a 58 final que deixou un gran sabor de boca aos afeccionados que se deron cita no coliseo amiense.

Primeira proba superada, quedan outras dúas (Arzúa e Fontiñas) e debemos continuar nesta liña.

A continuación, a estatística completa do partido:

Xugador	T1	T2	T3	PUNTOS	RD	RO	REBOTES	BR	BP	ASIST
Víctor		1/3	0/1	2	1	0	1	1	1	0
Jacobo	0/2	3/5		6	0	1	1	0	1	1
Dani	1/2	2/5	0/1	5	3	2	5	1	0	0
Manu	4/4	1/1	1/6	9	1	0	1	3	1	0
Quique		1/5	2/5	8	1	0	1	1	0	1
Diego
Eloy		0/1		0	2	0	2	0	0	1
Jorge		1/2	8/15	26	5	0	5	1	0	0
Alberto
Linas	2/3	3/4		8	5	4	9	5	1	3
Rober		1/1	2/2	8	2	0	2	1	2	5
Juan		1/1	1/2	5	0	1	1	1	2	1
Raúl	2/2		0/2	2	1	0	1	0	1	0
Jota		0/2	0/4	0	1	0	1	2	0	1
TOTAL	9/13	14/30	14/36	78	22	8	30	16	9	13

O mellor: A seriedade e a orde mostrados ao longo de todo o encontro. Soubemos manter a nosa identidade, esperando a que o rival caese de maduro e eso, ante un conxunto da experiencia do CBAT, ten moito mérito. Cando elevamos as prestacións defensivas, os rivais nótano. Olliño ao partido de Jorge, a mestría de Rober e o último cuarto dun Linas que volve polos seus foros.

O peor: quizá nos falte un pouco máis de contundencia á hora de ir ao corpo a corpo contra os nosos rivais, especialmente nunha zona tan tupida como a proposta polo CBAT durante os 40 minutos. Ante estas situacións, adoitamos abusar do tiro exterior e non buscar balóns comprometidos na zona. Pero bo, ter a un rapaz que anota 8 triplos por encima do 50% de acerto é unha tentación demasiado golosa, ademais de, onte si, un bo negocio.

En breve, o partido completo na nosa canle de YouTube