xoves, 28 de marzo de 2019

Misión cumplida

Segundo partido "en casa" consecutivo y oportunidad para cerrar la crisis de resultados. Pese a que jugábamos contra los últimos clasificados, el C.B. Santa Baia sub-22, el hecho de que viniesen de ganar su primer partido sumado a que teníamos en nuestra memoria colectiva la milagrosa victoria de la primera vuelta, una turbadora sensación de inseguridad flotaba en el ambiente.

A dicha inseguridad se sumaban las bajas de cinco pilares fundamentales del C.B. Ames: Manu, Rober, Linas, Alberto y Juan. Casi nada al aparato. Además, el hecho de jugar por segunda vez consecutiva en el "exilio" del Milladoiro, instalación que históricamente no se nos da excesivamente bien, no contribuía a mejorar la confianza en nuestras posibilidades en los instantes previos a este trascendental encuentro. En juego nada más y nada menos que la clasificación para la fase final del campeonato.

Tras las oportunas instrucciones de Gaby, incidiendo en las fortalezas del rival y en sus debilidades, saltamos a la pista decididos a no dejarnos sorprender. Las dos primeras canastas de nuestro jugadores interiores hacían presagiar que, si imponíamos nuestro mayor orden en el juego frente a la anarquía visitante, este sería un encuentro más o menos asequible. Pero el parcial de 0 a 8 de los boirenses dejaba un mensaje claro: debíamos estar activos e intensos los cuarenta minutos para no dejarnos sorprender por los contraataques del rival, debiendo estar especialmente atentos al balance defensivo.


Es en ese momento cuando entra en escena la pesadilla de la escuadra de Boiro: Jorge. Un par de triplazos para calentar, más un tercero firmado por Jota permiten tomar la primera gran iniciativa en el marcador, además de elevar nuestras prestaciones defensivas contagiados, posiblemente, por el acierto de cara al aro rival en los últimos compases del primer cuarto. El resultado de 17 a 10 al finalizar el parcial era la mejor de las noticias, aunque quedaba mucho margen de mejora.




Pero los visitantes son jóvenes y con las piernas más frescas que una cerveza recién tirada, ni iban a dar su brazo a torcer tan fácilmente. Nuestros primeros instantes de titubeo permitieron a Santa Baia acercarse en el marcador culminando rápidos y certeros contraataques ante nuestra debilidad en el balance. Sólo Quique y Jacobo sumaban puntos a nuestro favor ante un rival que se acercaba peligrosamente. Pero justo cuando la cosa estaba más igualada, Jorge vuelve a coger su Dragunov para asestar dos certeros disparos en forma de triple que minan la moral de nuestro rival justo en el momento en el que ya notábamos su aliento en nuestra nuca. Para finalizar, una canasta de Dani permite que nos llevemos el parcial in extremis (14 a 13) para aumentar nuestra ventaja en el marcador a un 31 a 23 que nos seguía exigiendo máxima concentración.



La órdenes de Coach G al descanso se pueden resumir en una sola expresión: a picar piedra.

Y dicho y hecho. Salimos con el objetivo claro de cercenar los contragolpes del rival, su mejor y casi única arma, fuese como fuese. Y esta vez sí que lo conseguimos. Apoyados en el gran trabajo de Dani, Jacobo y sobre todo, un excelso Eloy en ambas pinturas, el sentido táctico y la paciencia de nuestros exteriores y con un francotirador con carta blanca, comenzamos a castigar el aro rival al tiempo que negamos cualquier acceso fácil al nuestro. Nuevo triple de Jorge, 2+1 de Jota y un triple de Raúl desde la esquina para sumarse a la fiesta y romper el partido. Esta vez los boirenses estaban desarmados y sin respuesta. Habíamos dado con la tecla y, dentro del mundillo de los picapedreros, Eloy es el amo. Rebotes a ambos lados, ayudas, bloqueos y puntos para un tercer cuarto memorable para el center amiense. El resultado de este tercer parcial (18 a 3) deja bien a las claras que el partido se había terminado.



Y es que con un 49 a 26 en el marcado a falta de diez minutos lo que toca es administrar tu ventaja y concluir el partido sin sobresaltos. Y así lo hicimos. Para aquellas alturas de partido Santa Baia ya estaba más pensando en el camino de vuelta que en lo que quedaba por delante, en gran parte debido a que no nos relajamos ni por un instante. Con los jóvenes Quique, Raúl y Diego manteniendo la intensidad con o sin el balón, pudimos ver una de las acciones más curiosas del partido: el ya conocido como el "contraataque de los 90" en el que Jota, de 43 años y en la posición de quarterback, asiste a un desmarcado Víctor, de 47 años, con un pase de 20 metros que es atrapado por el running back amiense para depositar la pelota en la canasta visitante con su acostumbrada calidad y suavidad.

Y para poner el broche de oro a nuestra actuación y certificar una holgada victoria otro triple de Jorge: "!Qué pesado!" o "que alguien lo mate" debió pensar la parroquia visitante al ver como nuestro alero acertaba por sexta y última vez más allá de la línea de 6,75.


El 60 a 33 final puede parecer, a simple vista, la consecuencia de un partido fácil y cómodo. En absoluto. Para alcanzar este resultado, además del acierto ofensivo, tuvimos que ponernos el mono de trabajo e impedir los arreones en forma de contraataque de un voluntarioso conjunto visitante que, para progresar en futuras campañas, deberá mejorar su eficacia en los tiros a media y larga distancia.

El marcador final muestra claramente nuestra superioridad a lo largo de todo el partido
Juguemos en Bertamiráns o en el Milladoriro, ¡gracias a nuestros incondicionales!
Por parte del C.B. Ames intervinieron: Jota (6), Quique (9), Jorge (20), Dani (4) y Eloy (8) - quinteto inicial - Víctor (2), Jacobo (2), Diego (2) y Raúl (7).

Un vez cerrada la jornada y a falta de un encuentro para terminar la fase regular, la derrota de Noia a manos del CBAT ha determinado nuestra clasificación matemática para la semifinal, en la que nos enfrentaremos al virtual campeón de esta fase, el Arzúa CAB, tras su épica victoria en casa frente a Compañía de María tras tres prórrogas. Misión cumplida.

Lo mejor: nuestra clasificación para semifinales.

Lo peor: las bajas. Esperamos ir recuperando efectivos y contar con todos nuestros jugadores para la fase final.


xoves, 21 de marzo de 2019

Curtocircuito

Partido pola loita para os playoffs. O pasado domingo C.B. Ames medía as súas forzas contra o equipo máis en forma a estas alturas da competición: o ADB Fontiñas. A pesar da nosa condición de local, o encontro tivo que celebrarse no pavillón de O Milladoiro debido á rotura dun dos aros do pavillón de Bertamiráns, hai máis de dúas semanas, e a incapacidade do concello de Ames para dar solución a un problema que, a día de hoxe, segue sen solución.

Ás anunciadas baixas de Jota e Juan sumouse a de última hora de Eloy, indisposto. Terceiro e cuarto clasificado cun mesmo obxectivo: certificar o seu pase á fase final.

Primeiros instantes do partido de alta intensidade. Un triple de Manu e dúas boas accións ao poste de Jorge permiten ao C.B. Ames coller a iniciativa no marcador ante un rival que propoñía un elevado ritmo de xogo. Pero tras pouco máis de tres minutos prodúcese unha das accións que ían determinar a nosa sorte no partido: a lesión de Manu (escordadura de nocello), o que, de facto, supuxo a eliminación do noso xogador máis solvente á hora de conducir o ataque e superar a férrea presión a toda cancha proposta polos visitantes. 

En primeira instancia soubemos sobrepoñernos a este contratempo, e grazas ao mantemento da orde ofensiva, con dúas boas accións interiores de Linas e un gran triple de Quique, puxémonos cun 14 a 10 favorable a falta de catro minutos para o termo do primeiro parcial.


Pero a partir dese momento fúndensenos os chumbos. Demasiadas facilidades no rebote, permitindo segundas e terceiras opcións a un rival que non as desaproveitaba, perdas de balón froito da presión e da impaciencia e unha prematura cuarta falta de Rober que limitaba as nosas opcións á hora de saír da presión, xa con Manu descartado para o que restaba de partido. Aos poucos, as tornas foron cambiando e o partido estaba onde os santiagueses querían. Demasiado pronto. Todo esto traduciuse nun 16 a 22 a favor dos visitantes e a sensación de estar no seu terreo.



Esta sensación acabou por converterse nun feito no segundo cuarto. A primeira canastra de Dani desde o seu acostumado lateral non foi máis que o espellismo do que se aveciñaba. Cada balón perdido era castigado con rápidos contraataques e a nosa debilidade no rebote facilitaba as cousas a un equipo visitante que nos superaba amplamente en intensidade. Só un costa a costa de Quique, cheo de garra, e un triple de Jorge mantíñannos con vida (23 a 28 a falta de catro minutos). Pero a dinámica distaba moito de ser a mellor, e un par de lapsus na saída de presión transformáronse en canastras rápidas, o que sumado ao acerto desde o tiro libre dos visitantes provocou que se fosen ao descanso cunha vantaxe de 11 puntos no marcador (26 a 37) aínda que, visto o visto, podía ser moito peor cun C.B. Ames en estado de coma.




No descanso, Alberto comunica a Gaby que non pode continuar debido ás súas fortes dores de costas. Outro baluarte para a neveira.

Pero cando a túa primeira canastra en xogo prodúcese no último minuto do cuarto, perdes balóns a puntapala e non colles un rebote nin querendo o normal é que ata unha selección do IMSERSO páseche por encima. E menos mal que Fontiñas non estivo acertado en ataque. Superados e exasperados, o terceiro cuarto terminou cun 32 a 47 que, á vista do sucedido, antollábase como irremontable. Aínda por riba o autor da nosa única canastra en xogo, Dani, viuse obrigado a despedirse da cancha tras a devandita acción afectado de falta de sensibilidade na súa zurda. A enfermería estaba a encherse.





O que noutras ocasións foi loita, orgullo e pelexa en pos da épica non se viu por ningún lado. Coa épica de vacacións e un rival moi a gusto sobre o municipal amiense a pesar de non facer nada doutro mundo, o último cuarto resultou ser un mero trámite, polo que decidimos languidecer ata o 41 a 56 final. O que toca agora é esquecerse deste partido canto antes e recuperar lesionados.





A continuación, a estatística completa do partido (a falta dos últimos catro minutos, por problemas na "produción"). Para chorar:

Xugador
T1
T2
T3
PUNTOS
RD
RO
REBOTES
BR
BP
ASIST
Víctor

0/1

0
1

1
2
0
0
Jacobo

1/2

2
3

3
1
1
0
Dani
0/1
3/6

6
1
2
3
0
0
0
Manu

0/1
1/1
3


0
0
0
0
Quique
2/2
1/2
1/2
7
6
2
8
3
5
1
Diego
1/4
1/5
0/2
3
4
1
5
2
7
1
Eloy










Jorge

3/5
1/8
9
3

3
0
4
2
Alberto
1/2
0/3

1

2
2
0
0
0
Linas
2/4
3/6

8
3
2
5
1
1
0
Rober



0
3
1
4
0
7
1
Juan










Raúl

1/2

2
1

1
0
1
0
Jota





















TOTAL
6/13
13/33
3/13
41
25
10
35
9
26
5

O mellor: nada.

O peor: todo.