Aprendamos da derrota

Cuarta xornada da tempada regular do grupo B correspondente ao senior masculino santiagués. Nesta ocasión, o noso rival foi un equipo de nova creación, o Infor-Santiago, aínda que con xogadores experimentados e moi coñecidos no panorama baloncestístico local. Se a iso sumámoslle que o encontro estaba programado para celebrarse no pavillón Lorenzo da Torre, unha instalación que tradicionalmente non se nos dá demasiado ben, e a pesar de a nosa condición de líder, non as tiñamos todas connosco. 

Ás consabidas baixas de Dani e Alberto (aínda que este último si que se incorporou á fase de quecemento, o cual constitúe unha das mellores noticias da xornada), sumáronse as de Rober, por lesión no último adestramento, e a de Manu, polo que tan só Jota entraba na convocatoria como base puro. Con estas vimbias a situación requiría estar coas orellas tesas.

Aínda que ao comezo do partido dous triples consecutivos dun mermado Jorge mantíñannos á flote,  pronto o Infor-Santiago impuxo o ritmo de partido máis adecuado para os seus intereses, blindando a zona a ambos lados da cancha. De maneira paulatina, os locais ían adquirindo as primeiras rendas favorables á conta dun C.B. Ames que facía augas en defensa e, sobre todo, no rebote. Gaby tentou reverter a deríva inicial dando entrada a xogadores de refresco como Alberto Jr., Diego, Raúl e Jacobo coa clara intención de cambiar o ritmo de partido, pero os locais, ben pechados en defensa e co rebote como arma sobre a que sustentar o seu xogo, non o permitían. Ao final do cuarto o 21 a 14 en contra era, contrariamente ao que se podía pensar antes do inicio do partido, a mellor noticia polo visto sobre a pista nos dez primeiros minutos de xogo. 

Momento de apretar os dentes para non irnos do partido. Cunha mellor actitude en defensa, nos cinco primeiros minutos de xogo e liderados pola velocidade de Alberto Jr. e Diego conseguimos endosar un parcial de 0 a 9 que nos permitía voltear o marcador e retornar ao encontro (21 a 23, min. 15). Pero, cando mellor estabamos en defensa, volvemos atascar en ataque e eso deulle vida a un conxunto local que pouco ou nada tiña que ver co do primeiro cuarto, insuflándolle un pouco de aire que lle permitiu chegar ao descanso cunha vantaxe favorable de tres puntos tras anotar un triple sobre a bucina (28 a 25). Coas espadas en todo o alto, poderíase adiviñar que este partido levaríao a escuadra que mellor soubese interpretar este partido de "pico e pa".

E, novamente, o curtocircuíto. A canastra de Jorge froito da súa depurada técnica individual, un tiro libre de Alberto Jr e un costa a costa de Jota foi toda a nosa produción ofensiva nos cinco primeiros minutos ante un rival que, a pesar de que tampouco estaba para tirar foguetes, si que sabía manexar mellor o tempo do encontro e aproveitar a súa superioridade na pintura para dispoñer de segundas oportunidades que lle permitían ben anotar directamente tras rebote ofensivo ou ben ir á liña de tiro libre (35 a 30, min. 25). E a segunda metade deste parcial non ía ser mellor, con ambos os equipos absolutamente negados de fronte ao aro contrario aínda que os locais ían desangrando pinga a pinga as nosas aspiracións de vitoria pola continua sinalización de faltas persoais na nosa contra (ata dez neste cuarto), e que lles permitían devolvernos o 11 a 7 anterior e manter a iniciativa (39 a 32) a falta de dez minutos por disputarse.

E é que sete puntos de vantaxe neste pavillón pode ser un mundo para nos. Máis atrancados que as arterias de Quique San Francisco, e cos xogadores de perímetro coa pólvora mollada, en ningún momento tivemos fe na remontada. Para maior abundamiento na nosa crise de xogo, as expulsións por faltas de Alberto e dun Juan ao que este pavillón faille o mesmo efecto que a kriptonita a Superman terminaron por fulminar as nosas aspiracións fronte a un conxunto santiagués que demostrou un maior oficio na fase decisiva do choque. Ao final 50 a 39 e esta semana toca visitar o recuncho do pensar.

A continuación ofrecémosvos a estatística completa dos xogadores do C.B. Ames:

(Pincha na imaxe para ampliar)

O mellor: a incorporación de Alberto ao quecemento e á dinámica do grupo.

O peor: a inoperancia en ataque e o desequilibrio no rebote, aspectos determinantes en partidos deste estilo, a ritmo lento, que nos/nos condenaron definitivamente á derrota. Non xogamos a nada. Esta semana toca aprender dos erros para que non se volvan a producir.

E como non somos nin Real Madrid TV nin Barça TV, nós si que publicamos as derrotas do C.B. Ames, previa advertencia aos nosos seguidores que este partido pode ferir a súa sensibilidade. Recomendado especialmente en caso de insomnio:

E, coma sempre, recordarvos que podes seguir este e outros partidos do teu clube favorito na nosa canle de YouTube.

C.B. Ames Vs O Furancho do Floro C.B. Noia (case) completo

Tras a crónica e como sempre que xogamos en casa, en rigoroso diferido, ofrecémosvos o encontro entre o C.B. Ames contra o C.B. Noia (case) completo. E dicimos "case" porque vos informamos que faltan os últimos cinco minutos de encontro debido a problemas técnicos coa produción audiovisual (traducido, a cámara quedou sen batería). 

Mentres depuramos as responsabilidades oportunas, non esquezas que podes ver este e outros partidos do C.B. Ames na nosa canle de YouTube

Grazas afición!

Vento en popa a toda vela

"Con diez cañones por banda, 

viento en popa a toda vela, 

no corta el mar, sino vuela, 

un velero bergantín"

Sirva a referencia ao gran José de Espronceda e á súa mítica "Canción do Pirata" para comezar esta crónica. 

O terceiro acto da liga regular enfrontaba a un invicto C.B. Ames contra un dos equipos chamados a ocupar a parte nobre da táboa, O Furancho do Floro C.B. Noia, que acudía ao municipal de Bertamiráns necesitado de vitorias tras a súa primeira, e posiblemente inesperada, derrota en casa ante outro dos equipos da comarca, o A.D. Básquet Ames, pero esporeado polos máis de cen puntos anotados contra Rianxo. Pola súa banda, o C.B. Ames presentábase á contenda sen tres das súas referencias interiores: Dani, Alberto e Jacobo. Un gran hándicap tendo en conta do consabido potencial no xogo interior por parte dos visitantes.

Saltaron os noieses á pista decididos a pola vitoria e, tras uns primeiros compases de igualdade, tentaron poñer terra polo medio grazas en gran parte ao acerto do seu xogador mais destacado no perímetro, Silva, que con tres triples sen fallo neste cuarto tentou catapultar aos visitantes no marcador. Ante a saída en tromba visitante, o C.B. Ames capeaba o temporal como boamente podía buscando penetracións e lanzamentos desde a curta distancia que, como premio menor, permitíanos ir á liña de tiros libres cunha frecuencia inusitada. Un mellorable 9 de 16 sustentaba a nosa resposta ofensiva sempre que as dificultades en defensa para frear as arremetidas do rival eran manifestas. Ao final dos dez primeiros minutos o luminoso reflectía un 21 a 25 que, á vista do acontecido sobre a cancha, podería considerarse como un mal menor.

O inicio do segundo cuarto resultaba esperanzador. Intercambio inicial de canastras sempre ao noso favor nuns primeiros instantes nos que, tras un gran roubo de balón de Jorge e posterior bandexa a man cambiada, permitían darlle a volta ao marcador por primeira vez en en encontro (29 a 28 minuto 12). Pero o C.B. Noia non o ía a poñer fácil. Apoiados na súa superioridade no rebote e con velocidade conseguía espir a nosa transición defensiva para, paso a paso, volver incrementar a diferenza. Negados no tiro exterior, tan só conseguiamos atopar o camiño do aro contrario desde posicións próximas, destacando un par de accións de Manu e Linas que resultaban insuficientes para evitar a nosa derrota ao descanso por 35 a 42. Nada que ver cos dous encontros precedentes. 

Conscientes de que a empresa non sería nada fácil e de que a chave do partido pasaba por, primeiro, aumentar as nosas prestacións defensivas, segundo, por asegurar o rebote e, terceiro, por incrementar o acerto desde o perímetro, saltamos á cancha decididos a pola remontada. Pero nada máis lonxe da realidade. Un parcial de 0 a 6 poñía de manifesto a nosa inoperancia ofensiva durante os primeiros catro minutos do terceiro episodio, momento no cual o C.B. Noia adquiría a súa maior renda no marcador (35 a 48). A nave naufragaba e alguén tiña que volver atopar o rumbo. Tempo morto e Gaby outorga galóns a Manu nun claro intento por dar o golpe de temón. A pesar de que o base amiense non pasa por un idilio na súa relación co tiro libre, as súas condicións físicas e a súa determinación sempre supoñen un quebradero de cabeza para os rivais. Vertical como poucos, Manu entendeu perfectamente o que necesitaba o equipo, primeiro asumindo a responsabilidade ofensiva e despois, tras o cambio táctico proposto desde o banco que situaba a Jorge como 4, balóns interiores para que o improvisado pivote local presentase un anticipo do que estaba por vir, con tres canastras case consecutivas ao poste baixo e un "dentro-fora" para que sempre eficaz Juan anotase desde máis aló da liña de tres puntos. Ademais, botaramos o cadeado sobre a nosa canastra, marxinando a un C.B. Noia que por primeira vez no partido parecía non ofrecer resposta. Como colofón a esta segunda metade de catro, unha entrada de Manu fíxonos lembrar á ribeireña Ana Peleteiro, penetrando na zona local coma se dun foso de tripe salto tratarse se para culminar a remontada sobre a bucina e igualar o marcador a falta dun só cuarto por disputarse.

Tocaba arrebato no coliseo amiense. Momento para os valentes. Na nosa primeira posesión, o triplazo de Diego non facía senón presaxiar o vendaval que estaba por vir. Os visitantes daban a réplica a través do seu pivote Romero, quen sacaba petróleo en cada ataque debaixo do noso aro. A falta de cinco minutos para o final o noso francotirador Jorge, ata ese momento coa pólvora mollada (0 de 6 en triplos) decidiu cambiar o seu fusil por un canón, propoñéndose esnaquizar o aro visitante a bolazos. PIM! PAM! PUM! e outro PUM! para asinar catro triples de forma consecutiva noutros tantos minutos que acabaron por rebentar a resistencia dos de Noia. Coas velas totalmente despregadas e o vento a favor, o bergantín amiense poñía rumbo á vitoria mentres o navío noiés naufragaba tras os certeiros mandobres locais. Manu, Alberto e Eloy encargábanse de certificar a nosa vitoria definitiva por 77 a 67 e asegurar a permanencia, por terceira semana consecutiva, no alto da clasificación. 

Deportividade absoluta ao longo dos 40 minutos de xogo

O mellor: o saberse sobrepoñer a un partido que se puxo moi costa arriba no terceiro cuarto e manter a nosa serie de vitorias. Este ano apuntamos alto. Mención aparte para a nosa inquebrantable fe na vitoria.

O peor: o desequilibrio entre o ataque e a defensa en diferentes fases do xogo. Debemos ser máis constantes porque non sempre imos ter a xogadores en estado de graza que nos saquen as castañas de lume.

E, como é costume nos partidos que actuamos como locais, pechamos esta crónica coa estatística completa:

(Fai clic para ampliar)

Dous de dous, un de nove e correndo pra casa que chove

(Por Quique Roncero)

Segunda xornada ligueira e ao conxunto amiense tocáballe realizar o seu primeiro desprazamento lonxe de casa. Concretamente, á localidade costeira de Boiro, onde o C. B. Santa Baia esperaba con ansias apuntarse a segunda vitoria tras impoñerse a pasada semana en Rianxo por 49 a 60. O C.B. Ames compadecía pola súa banda, con tan só 10 efectivos, tras contar ata con 5 baixas nas súas filas. O día: sábado. A hora: 8 da tarde. Horario por tanto de “prime time” para gozar dun, a priori, vibrante encontro de baloncesto.

Comezaba por tanto o partido cunha máis que aceptable afluencia de público nas bancadas e un C.B. Ames cuxo xogo non se fixo esperar. Liderados pola dobre J, primeiro Juan e logo Jorge, tomábanse as primeiras vantaxes no luminoso. Só a intensidade local impediu que o resultado fose máis avultado á conclusión dos primeiros 10 minutos, cun 6-17 que decantaba a balanza ao noso favor. Cabe destacar neste período, o triplazo sobre a bucina de Diego, especialista neste tipo de situacións.

O segundo cuarto iniciábase de maneira idéntica, cunha superioridade visitante que permitía seguir aumentando a renda. A entrada de Manu en pista supuxo un calvario para os rivais, con intensas defensas dun lado e ata catro 2 + 1 do outro. Aínda que para calvario, o seu persoal desde a liña de tiro libre cun único acerto de 9 intentos. Polo demais, Juan seguía ao seu, con 6 puntos case consecutivos e outros tantos rebotes. Este cuarto tamén serviu para que Rober recibise o primeiro dos avisos por parte do dorsal 79, que xa estaba a quentar para o seu “número final”. Daba por concluída a primeira metade cun tenteo de 15 a 36 e ambos os equipos poñían rumbo a vestiarios.

Na continuación do xogo, puidemos ver quizais os minutos máis caóticos do C.B. Ames, que, contaxiados pola dinámica do partido, non fixeron máis que perder balóns en accións consecutivas. O intento errado de alley-oop de Quique a Diego (a saber que pasa debaixo dese flequillo!) foi xa a pinga que colmou a paciencia de Gaby, que se apresurou a pedir tempo morto. Tras este breve lapsus, as cousas volveron ao seu leito e o cadro amiense volveu tomar a iniciativa no xogo, cun Linas dominante na pintura e un Diego acertado desde a liña de tres. Ao finalizar este terceiro período o marcador reflectía un claro 25-54.

Os últimos dez minutos non tiveron maior historia. O máis destacado, os 2 triples consecutivos dun Jorge menos inspirado que outras veces e o primeiro acerto desde a liña de persoal de Manu, que facía fregarse os ollos ao seu irmán e espertar os sorrisos dos alí presentes. Os últimos instantes non serviron máis que para ver a frustración rival, por medio do xa antes mencionado número 72. Nesta ocasión, tentou emular ao rochoso centrocampista danés do Real Madrid dos galácticos, Thomas Gravesen, e xeonllo a terra executou á perfección unha “gravesinha” que fixo tremer os ligamentos e tendóns do noso Rober. Este pola súa banda, mostrou unha calma propia da súa madurez, aínda que en palabras do propio afectado: “distinta sería a historia de producirse 15 ou 20 anos antes”. A acción saldouse, sen máis incidencia, cunha expulsión.  Deste xeito, chegouse ao final do encontro cun resultado de 34-78.

Por parte do C.B. Ames interviñeron:

Eloy (2), Jorge (13), Juan (17), Quique (5) e Rober (1) – quinteto inicial – Alberto Jr (5), Manu (13), Diego (8), Linas (10) e Raúl (4)

O mellor: A continuación da boa liña mostrada no partido anterior, especialmente na faceta ofensiva.

O peor: Pequenos aspectos que poderían ser mellorables, como algún que outro baixón no xogo, ou escaso acerto desde a liña de 3 e de persoal. Pero en xeral, pouco pódeselle reprochar a este equipo.

En definitiva, unha vitoria que nos mantén invictos e arriba na clasificación, se non líderes, e que nos carga aínda máis as pilas para seguir traballando. O domingo que vén, toca recibir na nosa casa ao C.B. Noia, que xa saldou con vitoria a súa visita a Bertamiráns a tempada pasada.

Unha vez feitos os deberes, a pensar en Noia

A por eles equipo!

C.B. Ames Vs. C.B. San Mauro completo

Tras a crónica, mostrámosvos o partido completo:

Lembrade que podedes ver este e outros vídeos dos partidos do C.B. Ames na nosa canle de YouTube.

Moitas grazas polo voso apoio!

Un bo comezo

E chegou a hora da verdade. O pasado domingo 7 de outubro abrimos a competición contra o experimentado conxunto do C.B. San Mauro, un rival que supoñía unha boa pedra de toque para comprobar as nosas prestacións reais en competición oficial. Ás baixas de Alberto e de Víctor houbo que sumarlle a de Dani a última hora, xogador que foi substituído polo lituano Linas Baltusis, co que nos presentamos ao choque co máximo de 12 xogadores permitidos, mentres que os visitantes compadecían cun total de 7 efectivos, superioridade que debiamos facer valer para levarnos a primeira vitoria desta campaña.

Volve o basket de calidade a Bertamiráns

Tras uns primeiros instantes de tanteo, os de Vilanova de Arousa abriron as hostilidades cun primeiro triple que, ao cabo, sería o único momento no que levarían a iniciativa no electrónico do coliseo amiense. De forma case inmediata, e mantendo a tónica da pasada campaña, os nosos francotiradores Quique e Jorge recollían a luva que supoñía a zona 2-3 dos visitantes en forma de invitación ao triple, transformando dous lanzamentos cada un que motivaron un primeiro tirón no marcador (12 a 5). Pero os visitantes, aínda coas pernas frescas, non o querían poñer tan fácil e reaccionaron grazas, en gran parte, á nosa indolencia defensiva, permitindo unha serie de puntos fáciles que reduciron a distancia a tan só dous puntos. Cos primeiros cambios chegou a claridade ofensiva. Baixo a batuta de Rober, e co debutante Alberto Rodríguez facendo moito dano a ambos lados da cancha, conseguimos poñer de novo terra polo medio para finalizar o primeiro parcial cun resultado favorable de 22 a 14.

Para o segundo cuarto o obxectivo era romper o partido e evitar caer no espeso ritmo de xogo visitante, pero sen volvernos tolos. Sen présa pero sen pausa, e grazas á eficacia de Linas en pintura e a velocidade de Alberto, conseguimos aumentar a diferenza de forma paulatina ante un equipo no que o cansanzo comezaba a facer efecto. Conscientes de que o rival estaba grogui, Gaby decidiu meter en pista unha marcha máis dando entrada a Manu e a Diego. Xaque mate. Dous triples consecutivos do explosivo escolta amiense e un alley-oop en posición inverosímil tras asistencia de Eloy catapultaban aos locais no marcador para conseguir un marcador parcial de 25 a 8 neste cuarto e dinamitar calquera indicio de esperanza do mermado conxunto visitante. A renda de 25 puntos ao descanso (47 a 22) presumíase o suficientemente avultada como para non pasar apuros nos vinte minutos restantes.

Tras a continuación saímos algo adormecidos, sobre todo en tarefas defensivas, cuestión que o C.B. San Mauro aproveitou para recortar as diferenzas no marcador (45 a 31, minuto 24). Pero dúas boas accións ofensivas protagonizadas por Raúl e o acerto de Linas en ambos lados da cancha deron ao traste con calquera indicio de recuperación dun cada vez máis esgotado equipo visitante, que aínda así se levaría este intranscendente terceiro parcial por 11 a 16. Cun claro 56 a 38 e co vento a favor, momento de rematar a tarefa e agradar á nosa afección.

O partido ía terminar como comezou, con Jorge e Quique convertendo sendos triples por cabeza e coa dupla interior Juan/Eloy (14 rebotes/6 asistencias e 11 rebotes/5 asistencias) culminando a súa gran actuación cun no look pass do segundo para o primeiro que puxo en pé aos nosos incondicionais. Un C.B. San Mauro máis esgotado que o veterinario dos 101 dálmatas caludicara facía tempo e tan só Rodríguez, máximo anotador do partido con 30 puntos, salvaba os mobles. Ao final, 81 a 54 e un partido máis plácido do que cabía esperar.

Parciais: 22-14 / 25-8 / 11-16 / 23-16

Estatística completa do partido:

(Pincha na imaxe para ampliar)

O mellor: o bo partido en ataque en liñas xerais e o control do rebote por parte dos nosos pivotes, ademais de impoñer o noso propio ritmo de xogo ante un rival perigoso que non ofreceu a súa mellor versión. Aínda que resulta reconfortante, a primeira posición na clasificación resulta anecdótica a estas alturas...

O peor: a indolencia defensiva durante diversas fases do encontro. Temos que mellorar moito nesta faceta se queremos ser realmente competitivos ante os rivais que están por vir. Con todo, temos tempo, recursos e xogadores para facelo e interiorizar os automatismos requiridos polo adestrador. A tempada acaba de comezar e a marxe de mellora é moi amplo.

Coma sempre, grazas aos nosos incondicionais!

Comeza a competición

Xa co plantel pechado e, fóra do lesionado Alberto, con todos os xogadores dispoñibles, o C.B. Ames empeza a súa andaina na competición oficial o vindeiro domingo 6 de outubro ás 17.00 recibindo ao recentemente descendido San Mauro no municipal de Bertamiráns.

O conxunto de Vilanova de Arousa cultivou un total de 5 vitorias nos 22 partidos correspondentes á tempada pasada no grupo A de a terceira división, quedándose a unha soa vitoria da permanencia. Podería pensarse que, globalmente, a súa bagaxe non foi nin moito menos positiva, pero se temos en conta a diferenza de nivel existente entre os dous grupos que conforman a 3ª división masculina e que o outro descendido, o XL Milladoiro, non conseguiu gañar un só partido a pasada campaña, non debemos confiarnos en ningún momento.

Un conxunto duro para empezar e que esixirá o mellor de todos e cada un dos integrantes do C.B. Ames durante os corenta minutos de xogo, polo que deberemos manter a cabeza fría en todo momento e tentar impoñer o noso ritmo a ambos lados da cancha, apoiarnos nunha maior profundidade de banco e, sobre todo, non caer nas trampas que a a bo seguro estarán a preparar os experimentados xogadores vilanoveses. O éxito ou o fracaso nos nosos obxectivos dependerá, en gran medida, da nosa fortaleza en casa.

En calquera caso, estamos ante un partido que, debido ás súas múltiples variables, presenta un prognóstico incerto.