Máis cordeiros que lobos

Terceira xornada de competición e segundo partido como local recibindo a un dos favoritos: o ADB Fontiñas, finalista na campaña pasada e unha das escuadras que, ano tras ano, ocupa unha das posicións de honra ao termo de cada tempada.  

Non tería que pasar moito tempo para poder comprobar que o guion ía ter os mesmos tintes que os dous partidos anteriores. O C.B. Ames durmido e indolente en defensa permitía aos visitantes impoñer o seu ritmo de xogo e escaparse rapidamente no electrónico. A tripla de Blas situaba aos santiagueses cunha vantaxe inicial de 6 a 14 nos cinco primeiros minutos de xogo.

Sen acerto en ataque e coa, por desgraza, xa acostumada indolencia inicial en defensa, as diferenzas non facían senón máis que aumentar ante a impotencia de Dani, o técnico local, ante a actitude defensiva mostrada polos seus pupilos. Ao remate dos dez primeiros minutos, expeditivo 10 a 22 a prol dos santiagueses e os amienses en caída libre.

O segundo cuarto comezou coa mesma dinámica coa que rematou o primeiro: Fontiñas dominando e Ames sometido. A canastra inicial dun Sergio Rocha que era o único xogador ao que parecía correrlle o sangue polas veas non era suficiente para deter a hemorraxia defensiva.

Coma almas en pena e cunha especie de resaca post-halloween, os xogadores do C.B. Ames semellaban máis ben membros da Santa Compaña de visita por San Andrés de Teixido que un equipo que aspira a estar entre os catro primeiros clasificados ao termo da primeira fase de competición. Mercede ás facilidades defensivas e asfixiados pola presión proposta polo adestrador visitante, o experimentado Ángel Noya, non tardaron en chegar os 20 puntos de diferenza no electrónico no ecuador do segundo cuarto (12-32). Tocando fondo.

O pequeno amago de rebelión dos locais a base de tiros libres e a primeira tripla dun Jorge que tería moitas cousas que dicir na segunda metade foi sofocado de seguido por un ADB Fontiñas, coral e moi disciplinado, para deixar as cousas como estaban ao termo do segundo parcial (22-40) e caras de preocupación tanto no banquiño como nos abnegados xiareiros locais.

Non trascenderon as verbas de Dani no tempo de lecer, pero apostamos sen medo a equivocarnos que deron de cheo no corazón e no orgullo dos seus pupilos. Uns xogadores que entraban no vestiario coma cordeiros, frustrados e derrotados, comparecían de novo sobre o parqué transformados en lobos sedentos non de sangue senón, sobre todo, de recuperar o orgullo colectivo.

Cos dentes apretados é os traseiros dez centímetros máis baixos, os xogadores do C.B. Ames saíron en tromba. O triunvirato formado por Diego, Sebas e Jorge, agora sí, atopa o camiño ao aro rival dunha forma máis directa apoiados nunha solidez defensiva inusitada ata o momento e que pillou por sorpresa a un conxunto visitante que non parecía atopar resposta. Por que non temos esa actitude dende o principio? Cousas veredes Sancho...

Canastra á remanguillé marca da casa de Alberto máis dous puntos transformados polo lituano Linas Baltusis, dous vellos rockeiros do conxunto amiense, para infundir o medo nos corpos dun equipo visitante que sufriu un severo correctivo neste parcial (22-8) vendo como o marcador amosaba un impensable 42 a 48 a falta de dez minutos para a finalización. Sorprendentemente, había partido.

Últimos dez minutos de encontro e, tras un intercambio inicial de canastras, entra en escena o noso actor principal: "Sniper" Jorge. Tripla espectacular secundada por una nova canstra baixo o aro de Sebas para poñerse a dous puntos (49 a 51) a falta de seis minutos, o que provocou o oportuno tempo morto do banquiño visitante, e que tivo un efecto balsámico. Máis templados e aproveitando o exceso de revolucións locais, o ADB Fontiñas conseguía anotar en accións elaboradas rematadas polos seus pivotes con canastras fáciles tras penetración e asistencia dos seus xogadores exteriores, sabedores da falta de solidariedade na defensa local.

Con máis corazón que cabeza e apoiados nun inspiradismo Jorge, o C.B. Ames vólvese a situar ao rebufo no marcador a falta de tres minutos (55 a 59).

 

Aínda que podería intuírse que, pola súa xuventude, o ADB Fontñas sería presa fácil dos seus propios nervios, nada máis lonxe da realidade. Cunha tranquilidade case insultante, os visitantes seguían crendo nas fortalezas que os levaron a dominar a práctica totalidade do partido: presión defensiva e orde en ataque. E así sería. Apoveitando a ansiedade local e manexando os tempos, novamente conseguían alonxarse a uns practicamente imposibles 10 puntos de vantaxe (55 a 65) a falta de minuto e medio para o final. A sexta tripla de Jorge e a canastra final dun Jaime que se está a gañar a pulso o seu aumento de protagonismo non serviron máis que para maquillar o marcador final de 60 a 67 a prol dun ADB Fontiñas que foi superior no cómputo total dos corenta minutos de xogo.

 

Tanto na vitoría como na derrota, un equipo unido

Por parte do C.B. Ames interviñeron: Tomás (4 puntos, 9 rebotes e 4 asistencias, AA), Diego (6, A), Jaime (9, AA), Juan (1, A) e Sebas (8, A) - quinteto inicial - Jorge (18, AAA), Sergio Rocha (5, AA), Alberto (5, A), Linas (2, A), Ángel (2, A), Hugo (-, -) e Víctor (-,-).

O mellor: a raza e orgullo amosados durante o terceiro cuarto. Posiblemente, do mellorciño desta campaña. 

O peor: por terceiro partido consecutivo, a indolencia defensiva dos minutos iniciais que, lonxe de arranxarse, parece que vai in crescendo. Neste caso, regalamos os dous primeiros cuartos e, nunha competición tan igualada, este é un factor absolutamente diferencial. Tendo en conta que estaremos as dúas próximas xornadas sen competir, pode ser este un bo momento para resetear e tentar de recuperar un sinal de identidade tan propio do C.B. Ames como é a intensidade defensiva. Pero queda moito traballo por facer. Un pouquiño máis de agresividade, por favor...